Ένα καλό ερώτημα είναι αν οι Κάννες θα ήταν οι... Κάννες που ξέρουμε, δηλαδή των σταρ, των μεγάλων παραγωγών και των διασημοτήτων, αν δεν υπήρχε το φεστιβάλ κινηματογράφου, που φέτος κλείνει τα 63 έτη ζωής. Η απάντηση είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, όχι! Οι Κάννες οφείλουν τα πάντα –ή σχεδόν τα πάντα- στους εμπνευστές του φεστιβάλ. Χωρίς αυτό θα ήταν άλλη μια γαλλική κωμόπολη. Μικρή, χαριτωμένη κι ασήμαντη...
Κάννες, ερχόμαστε!
Όταν μεγάλωνα στις γειτονιές της Νίκαιας τη δεκαετία του 70 δεν φανταζόμουν ότι κάποτε θα ερωτευόμουν και μια άλλη... Νίκαια. Όχι αυτή του Πειραιά αλλά της νότιας Γαλλία. Μερικά χρόνια αργότερα, στα τέλη των nineties, το αεροπλάνο της Alitalia προσγειώνεται στη Nice, που απέχει μόλις 26 χλμ από τις Κάννες. Εκείνη την πρώτη φορά δεν πρόλαβα να γυρίσω τη Nice. Το έκανα την επόμενη χρονιά και κατάλαβα ότι όπου κι αν πάω η... Νίκαια θα με ακολουθεί. Την ερωτεύτηκα αμέσως αλλά αυτά θα τα πούμε μια άλλη φορά. Τώρα το αντικείμενο μελέτης μας είναι άλλο. Μάης, η γιορτή του σινεμά. Tο φεστιβάλ των Καννών, που τις μαγιάτικες μέρες φοράει τα καλά του. Σε 30 λεπτά το πουλμανάκι του φεστιβάλ μας έχει οδηγήσει από το αεροδρόμιο της Nice στα περίχωρα των Καννών. Παρότι ο οδηγός θα μπορούσε να φτάσει γρηγορότερα στο προορισμό μας, εδώ σχεδόν όλοι τηρούν το όριο ταχύτητας. Κατηφορίζουμε το λόφο ανάμεσα σε εντυπωσιακές βίλες και στενά δρομάκια. Η πρώτη αίσθηση: ο ήλιος είναι πιο λαμπερός από ότι τον έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν; Αυτή η ψευδαίσθηση οφείλεται στους καταπράσινους κήπους, στους πεντακάθαρους δρόμους, στα στολισμένα σπίτια και καταστήματα, στην καθαρή ατμόσφαιρα. Όλα κινούνται στο ρυθμό του φεστιβάλ. Παρότι οι ντόπιοι δεν το δείχνουν (αθάνατη γαλλική αλαζονεία) το ανεπαίσθητο χαμόγελο τους είναι αψεγάδιαστος μάρτυρας.
Ρουφώντας την πόλη
Σε κάθε ταξίδι μου παρατάω τα πράγματα σκόρπια στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ορμάω έξω. Έτσι και εδώ. Αδημονώ να αφουγκραστώ τον παλμό της περιοχής, να συλλέξω μυρωδιές και να προσαρμοστώ όσο γίνεται πιο γρήγορα. Ενώ συνήθως έχω ήδη φτιάξει ένα πρόχειρο πλάνο στο μυαλό μου αυτή τη φορά το σχέδιο θα περιμένει λίγο. Πρώτα από όλα πρέπει να δω οπωσδήποτε το Palais du festival. το πασίγνωστο Lumiere. Το ναό δηλαδή του φεστιβάλ. Με το κόκκινο χαλί, τους παπαράτσι και τους περίεργους κανιβαλιστές που κρέμονται σαν τσαμπιά για να δουν κάποιο ίνδαλμά τους από κοντά. Οι προνομιούχες θέσεις των κανιβαλιστών είναι μόνιμα εξασφαλισμένες καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ: τις πρωινές ώρες βλέπεις αλυσοδεμένα σκαμπό, καρέκλες μέχρι και σκάλες! Κατηφορίζω για την Κρουαζέτ. τον μεγάλο παραλιακό δρόμο των Καννών. Το Citadines appartements που μένουμε, μαζί με σχεδόν όλη την ελληνική αποστολή, είναι πάνω από τον ηλεκτρικό σταθμό και απέχει περίπου 20 λεπτά με κανονικό βηματισμό από την Κρουαζέτ. Πρώτη έκπληξη: Ένας δρόμος κοντά στο σταθμό ονομάζεται rue Venizelos. Η καλή μέρα τελικά όντως από την αρχή φαίνεται...
Βλέποντας τους celebrities να περνούν
Στις Κάννες όταν είναι η περίοδος του φεστιβάλ πρέπει να οργανώσεις από νωρίς την έξοδο σου. Για φαγητό, ποτό ακόμη και για ψώνια αν και λίγα πράγματα αξίζουν να ψωνίσεις εδώ αφού οι περισσότερες φίρμες υπάρχουν στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Ακόμη και την κράτηση σε κάποιο ξενοδοχείο πρεπει να την έχεις κάνει 2-3 μήνες πριν. Και εκεί που πρέπει να το ψάξεις πολύ καλά είναι στα... πάρτι. Η αίσθηση της γαλλικής Ριβιέρας είναι αυτή ενός ατελείωτου πάρτι. Δικαίως, αφού εδώ οι λιμουζίνες κυκλοφορούν σαν να είναι... ταξί και κάθε πόρτα τους που ανοίγει, αποκαλύπτει και μια ευχάριστη έκπληξη. Αυτή είναι η μοναδικότητα των Καννών. Εκεί λοιπόν που χαζεύεις τη Σάρον Στόουν με τα άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε (μοντελάκια) και το φοβερά κακοκουρεμένο μαλλί (λες και το ’χε κόψει μόνη της), σε τυφλώνει ξαφνικά η λάμψη από τα περιδέραια της Κάμερον Ντίαζ ή σε αφήνει άφωνο η απαστράπτουσα Αντριάνα Καρεμπέ (μόνιμη κάτοικος Καννών) με συνολάκι Φρανκ Σορμπιέ και κοσμήματα Σοπάρ! Το ρεσιτάλ ομορφιάς συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του 10ήμερου: όρεξη να έχεις και δεν θα φύγεις παραπονεμένος.
Δημοσιογράφος βαρέων ανθυγιεινών
Οι περισσότεροι ζηλεύουν τους δημοσιογράφους που έχουν την τύχη να βρίσκονται δίπλα σε τόσους σταρ για 10 μέρες. Μην παραμυθιάζεστε. Η αλήθεια είναι τόσο διαφορετική. Πηγαίνω στις Κάννες σημαίνει βουτάω στην καρδιά της ...κόλασης.
Το καθημερινό πρόγραμμα του δημοσιογράφου δείχνει εξωτικό αλλά για να γίνει τέτοιο- εξωτικό δηλαδή- θέλει πολλά κότσια και ακόμη περισσότερες βιταμίνες. Το ξυπνητήρι βαράει στα νεύρα όταν σε ξυπνά στις 7.00, ύστερα από 3,5 με 4 ώρες ύπνο. Μπάνιο, καφές, ετοιμασίες και γραμμή για το Παλέ, όπου η πρώτη ταινία ξεκινά στις 8.15 ή 8.30 αλλά θα πρέπει να περιμένεις στην ουρά κάνα τέταρτο και να περάσεις από εξονυχιστικό έλεγχο, ανάλογο που γίνεται στα αεροδρόμα.
Τα προσιτά οικονομικά ξενοδοχεία είναι λίγο μακριά από το κέντρο του φεστιβάλ (περπάτημα γύρω στα 25-30 λεπτά) εκτός κι αν θελήσετε να μείνετε στα Carlton. Martinez -η 3η πιο ακριβή προεδρική σουίτα στον κόσμο κοστίζει 32.000 ευρώ τη βραδιά και διαθέτει 4 υπνοδωμάτια, χαμάμ, σάουνα και δύο αίθουσες δείπνου ενώ το πρωινό των 2000 ευρώ δεν συμπεριλαμβάνεται στην τιμή- και Majestic που είναι ακριβώς απέναντι από το Παλέ. Κοστίζουν όμως λίγο παραπάνω.
Δεύτερη ταινία στις 10.30. Συνέντευξη τύπου στις 12.30. Ακολουθεί κι άλλη ταινία. Κι άλλη. Κι άλλη. Δεν σταματούν ποτέ αφού σε διάστημα 10 ημερών προβάλλονται πάνω από χίλια φιλμ εντός κι εκτός φεστιβάλ. Πρέπει όμως να κάνεις και τις συνεντεύξεις. Να βρεις χρόνο να γράψεις τις ανταποκρίσεις (και να τις στείλεις γρήγορα που καμιά φορά είναι πιο δύσκολο από το γράψιμο). Κάποια στιγμή όμως το στομάχι γουργουρίζει…
Για καφέ και κρουασάν...
Το πρωινό γεύμα είναι η ευκολότερη υπόθεση για κάποιον που θα βρεθεί εκεί στη «διαβολοβδομάδα των Παθών» χωρίς να ξέρει τίποτα περί Κανών. Σε κάθε γωνίτσα υπάρχει ένα τυπικό γαλλικό καφέ με τα υπέροχα κρουασάν, τα γλυκά και τις λαχταριστές μπαγκέτες τους, ενώ ο καπουτσίνο είναι εκτός από σούπερ αρωματικός και αρκετά φτηνός (γύρω στα 1,8 με 2,5 ευρώ- καμιά σχέση με τους εγχώριους κλέφτες). Τα ζόρια όμως αρχίζουν όταν πεινάσεις. Ένας αυτοσχέδιος συνδυασμός μικρών φαγάδικων, κρουασαντερί, τουριστικών ρεστοράν, ρομαντικών στεκιών που βρίσκονται κυρίως στο κομμάτι τα παλιάς πόλης – το ωραιότερο από τις Κάννες- με τα στενά ανηφορικά σοκάκια είναι η καλύτερη λύση. Μεγάλη πέραση έχουν τα μικρομεσαία αλλά άκρως αποτελεσματικά εστιατόρια (αρκετά δημοφιλές το ιταλικό «La piazza», 9 Place Cornut Gentile) στα πέριξ του Palais. Οι τιμές κυμαίνονται από καλές έως… πανάκριβες! Αγαπημένο στέκι πάντως είναι η μικρή «Έβγα» όπως λένε οι έλληνες το μικρό μαγαζάκι που θυμίζει ψιλικατζίδικο αλλά σερβίρει μια καταπληκτική ψαρόσουπα! Η εμπειρία είναι μοναδική και υποκλίνονται όλοι στον οίστρο του σεφ. Όσο για τη βραδινή διασκέδαση όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Κρουαζέτ. Μόνο τα πάρτι των μεγάλων παραγωγών που διεξάγονται στην αμμουδερή παραλία έχουν επιτυχία, αφού τα μικρά μπαράκια της ενδοχώρας σε βγάζουν έξω στα πεζοδρόμια όπου όλοι πίνουν όρθιοι το ποτό τους χωρίς όμως να ακούγεται δυνατά η μουσική. Εκεί όμως μαζεύονται όλοι οι ξενύχτηδες και το κέφι αρχίζει.
Το θέρετρο του απόλυτου glam
Οι Κάννες τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να πετύχουν το ακατόρθωτο: η λάμψη του glam να συνδυαστεί με το καλλιτεχνικό σινεμά. Αυτή η κάπως σχιζοειδής νοοτροπία για κινηματογραφικό φεστιβάλ, αντανακλάται σε κάθε αίθουσα και σε κάθε πάρτι. Πολλές ταινίες από τον Τρίτο Κόσμο υμνούνται γιατί μιλούν για σκληρά και αληθινά προβλήματα, αλλά τα φλας κλέβει όπως πάντα ο «εχθρός του ευρωπαϊκού σινεμά», το Χόλιγουντ. Έτσι ακόμη κι η εμφάνιση της Τζούλια Ρόμπερτς είναι γεγονός, η είδηση πως το ζεύγος Μπραντζελίνα τρώει ψαράκι στο Μόντε Κάρλο χτυπά συναγερμό στις τάξεις των παπαράτσι και το 20λεπτο κάθε νέας δημιουργίας του Μάρτιν Σκορσέζε αντιμετωπίζεται σαν να πρόκειται για την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας. Έξω από τις αίθουσες συνωστίζονται πλήθη αποφασισμένα να περιμένουν μια ολόκληρη ώρα για να δουν μια ταινία. Για όσους δεν τα κατάφεραν η Κρουαζέτ μερικές φορές προσέφερε θέαμα και ακρόαμα που δεν συναντάς ούτε στη σκοτεινή αίθουσα. Και με πολλούς φοίνικες, αλλά και γνωστούς σταρ, διασκορπισμένους κατά μήκος της εξωτικής παραλίας, που μπορείς να δεις να περπατούν ξαφνικά δίπλα σου σαν να μην τρέχει τίποτα!
0 σχόλια