Νυρεμβέργη
Γνωριμία με τη μικρή βαυαρική πόλη, όπου τα ρολόγια μοιάζουν να έχουν σταματήσει πριν από περίπου... χίλια χρόνια.
Το «Europa Universalis III» θεωρείται το καλύτερο (και σίγουρα είναι το δυσκολότερο) παιχνίδι στρατηγικής για ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ξεκινάει το 1399, με τα βασίλεια του κόσμου στην κατάσταση που βρίσκονταν ιστορικά τότε (από άποψη συνόρων, οικονομίας, στρατιωτικής δύναμης κ.λπ.) και είναι στο χέρι του παίκτη να προσπαθήσει να οδηγήσει μέσα στους αιώνες το κράτος που θα επιλέξει. Οι περισσότεροι συνειδητοποιούν νωρίς ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα παίζοντας μόνο με κάποια απ' τις υπερδυνάμεις της εποχής: τη Γαλλία, τη Βουργουνδία, την Καστίλη, την Αγγλία ή την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ολοι όμως αναρωτιούνται -και κάποιοι τολμηροί δοκιμάζουν- πώς είναι να διοικούν ένα μικρό γερμανικό βασίλειο, ένα μικρό κομμάτι της (τότε) Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ελπίζοντας πως μια μέρα θα καταφέρουν να εκτοπίσουν τους υπόλοιπους πρίγκιπες και δούκες και να γίνουν ο μεγάλος αυτοκράτορας.
Λάτρης του παιχνιδιού ο ίδιος, ανυπομονούσα να βρεθώ επιτέλους στη Νυρεμβέργη, που ήταν ατύπως η πρωτεύουσα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αφού εκεί γίνονταν οι συνεδριάσεις υπό τον αυτοκράτορα, ο οποίος διατηρούσε και μια μόνιμη κατοικία στο κάστρο της. Και όταν διάβασα πως το κάστρο αυτό στέκεται εκεί από το 1100 μ.Χ., σχεδόν απαράλλαχτο μέχρι σήμερα, φιλοξενώντας δεκάδες βασιλικές οικογένειες ώς τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν πια διαλύθηκε η αυτοκρατορία, η ανυπομονησία μου μετατράπηκε σε αγωνία. Φανταζόμουν πως με το που θα πατούσα το πόδι μου στην πόλη, θα μεταφερόμουν αυτόματα χίλια χρόνια πίσω. Θυμόμουν τον ενθουσιασμό που είχα νιώσει όταν πρωτοπερπάτησα στην παλιά πόλη της Ρόδου και ανατρίχιαζα στην ιδέα ότι θα μπορούσα να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο.
Και μετά πάτησα το πόδι μου στην πόλη. Και μεταφέρθηκα όντως χίλια χρόνια πίσω. Μόνο που αυτήν τη φορά το ταξίδι ήταν πολύ πιο έντονο, πολύ πιο αληθινό. Οχι, δεν συνάντησα ιππότες με πανοπλίες και άλογα - οι Γερμανοί φροντίζουν να μη γίνονται γραφικοί με την παράδοσή τους. Η αίσθηση της μεταφοράς πίσω στο Μεσαίωνα ήταν τόσο έντονη ακριβώς επειδή το παραμυθένιο σκηνικό της πόλης δεν είναι απλώς κάποιο αξιοθέατό της. Είναι τα κτίρια στα οποία οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται, είναι οι δρόμοι όπου στήνουν τις υπαίθριες αγορές τους, είναι οι κήποι όπου κάνουν τις βόλτες τους. Ακόμη και τα τείχη που περιτριγυρίζουν (χωρίς καμία διακοπή!) το κέντρο της πόλης, και η τάφρος που τα περιβάλλει, έχουν χρησιμοποιηθεί για να ορίσουν την περιφερειακή λεωφόρο της Νυρεμβέργης!
ΤΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Οπως είναι λογικό, τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης προέρχονται από την περίοδο της πιο μεγάλης της ακμής. Είναι, βέβαια, το κάστρο και τα υπόλοιπα μεσαιωνικά κτίσματα, είναι τα τείχη, αλλά είναι και κάποια νεότερα μέρη, όπως το δικαστήριο, όπου έγινε και η περίφημη δίκη της Νυρεμβέργης, είναι τα διαβόητα πεδία παρατάξεων και παρελάσεων του ναζιστικού κόμματος, είναι το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και πολλά άλλα. Ας τα δούμε αναλυτικά:
Το κάστρο
  |
Η Παλιά Πόλη
Ειδικά το κομμάτι της ακριβώς κάτω από το κάστρο είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά θεάματα που θα σας προσφέρει το ταξίδι στη Φρανκονία. Σημείο αναφοράς είναι το σπίτι του ζωγράφου και μαθηματικού Αλμπρεχτ Ντούρερ, ακριβώς απέναντι από τη βορειοδυτική πύλη στα τείχη. Ο Ντούρερ είναι ένα σημαντικό σύμβολο της Αναγέννησης και βέβαια το σπίτι όπου έζησε στις αρχές του 16ου αιώνα λειτουργεί ως μουσείο. Τα υπόλοιπα σπίτια της γειτονιάς έχουν χτιστεί περίπου εκείνη την περίοδο -ή και νωρίτερα- και αποτελούν ένα πραγματικά παραμυθένιο σκηνικό που δύσκολα ξεχνιέται.
Ο ποταμός Πέγκνιτζ και οι γέφυρές του
Το ποτάμι που κόβει την πόλη στα δύο (και περνάει από τρεις «ιδιαίτερες» πύλες τα τείχη που την περιτριγυρίζουν) είναι ένα αξιοθέατο από μόνο του. Ηρεμο, με τις πάπιες του και τα υπόλοιπα πουλιά και ψάρια του, τη βλάστηση που γέρνει στις όχθες του και τα ήσυχα εστιατόρια και καφέ σε κάποια σημεία, είναι μια μικρή όαση που σε κάνει να ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στη μέση μιας πόλης μισού εκατομμυρίου κατοίκων. Οι γέφυρες που το διασχίζουν είναι πανέμορφες, πέτρινες και εντυπωσιακές, αλλά εκείνη που ξεχωρίζει είναι μια πανάρχαια ξύλινη, εξαιρετικά στενή: Η Γέφυρα του Δήμιου. Σκεπαστή και κλειστοφοβική, κατασκευάστηκε το 1457 και ήταν αρχικά πέτρινη. Οδηγούσε στο σπίτι του δήμιου, ο οποίος ζούσε σχετικά απομονωμένος από τον υπόλοιπο πληθυσμό της πόλης, που λόγω προκαταλήψεων δεν ήθελε να έρχεται σε επαφή μαζί του. Το 1595 ο Πέγκνιτζ πλημμύρισε και έριξε τη μισή από την παλιά γέφυρα, η οποία αντικαταστάθηκε από την ξύλινη που σώζεται μέχρι σήμερα. Στο άλλο μισό, το πέτρινο κομμάτι της οδηγεί ακόμη στο καταραμένο σπίτι...
Το κέντρο, με τις πλατείες και τις εκκλησίες
Παραδόξως, για μια τόσο παλιά πόλη, οι κεντρικές οδοί είναι ιδιαίτερα φαρδιές - κάτι που δείχνει τη σημασία που είχε η πόλη ως εμπορικό και διοικητικό κέντρο της αυτοκρατορίας. Στα πιο πλατιά τους σημεία, που είναι, φυσικά, λιθόστρωτα, ακόμη και σήμερα λειτουργούν υπαίθριες αγορές, είτε με φρούτα και λαχανικά είτε με έπιπλα και διακοσμητικά για το σπίτι, από τις οποίες ψωνίζουν οι κάτοικοι της Νυρεμβέργης. Στη Hauptmarkt να κάνετε οπωσδήποτε μια στάση για να δοκιμάσετε την τοπική σπεσιαλιτέ, τη μελόπιτα, που συνήθως της δίνουν διάφορα σχήματα (καρδούλες, σπιτάκια, ανθρωπάκια κ.λπ.). Σε όλες τις μεγάλες οδούς δεσπόζουν μεσαιωνικές ή μπαρόκ εκκλησίες, εντυπωσιακές σε διαστάσεις και αρχιτεκτονική. Οι σημαντικότερες είναι της Παναγίας (Φραουενκίρχε), που κτίστηκε το 1355, η ακόμη παλαιότερη Αγία Αικατερίνη, που όμως δεν αναστηλώθηκε μετά τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του '45 και σήμερα λειτουργεί ως συναυλιακός χώρος (και ως σύμβολο ειρήνης), ο γοτθικός ναός του Αγίου Λαυρεντίου (ξεκίνησε να κτίζεται το 1243) και η βασιλική του Αγίου Σεβάλδου (του 1230). Και μόνο οι ηλικίες των κτιρίων αρκούν για να πείσουν κάποιον να τα επισκεφτεί.
Τα υπόλοιπα κτίσματα
 |
Ακόμη
Η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή στη Γερμανία λειτούργησε εδώ, οπότε δεν είναι τυχαίο που ακριβώς έξω από τη Νότια Πύλη στα τείχη υπάρχει το Σιδηροδρομικό Μουσείο, με άπειρα ενδιαφέροντα εκθέματα. Επίσης, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Σεβάλδου υπάρχει και το Μουσείο των Παιχνιδιών (ακόμη και πριν από την Playmobil υπήρχε μεγάλη παράδοση στην περιοχή), ενώ αξιόλογα είναι και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Εθνικό Γερμανικό Μουσείο (με εκθέματα που εξηγούν τη γερμανική κουλτούρα). Νοτιοανατολικά της πόλης υπάρχουν τα πεδία παρατάξεων και παρελάσεων του ναζιστικού κόμματος, διάσημα από τις κινηματογραφήσεις της Λένι Ρίφενσταλ, ενώ στα δυτικά μπορείτε να επισκεφτείτε το δικαστήριο όπου έλαβε χώρα η δίκη για τα ναζιστικά εγκλήματα πολέμου.
ΠΩΣ ΠΑΜΕ
Για το Μόναχο, την πρωτεύουσα της Βαυαρίας, υπάρχουν καθημερινά πτήσεις της Aegean και της Lufthansa από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και από εκεί για τη Νυρεμβέργη υπάρχουν τρένα που φεύγουν σχεδόν κάθε δέκα λεπτά, το ταξίδι διαρκεί από δύο έως δυόμισι ώρες (εξαρτάται από τις ενδιάμεσες στάσεις) και κοστίζει περίπου 20 ευρώ. Εναλλακτικά μπορείτε να νοικιάσετε αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο (το ταξίδι θα διαρκέσει περίπου μιάμιση ώρα), αλλά είναι τόσο καλές οι σιδηροδρομικές υπηρεσίες των Γερμανών και τόσο μικρή η χρήση που θα κάνετε στο αυτοκίνητο μέσα στη Νυρεμβέργη, που μοιάζει περιττό έξοδο.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Το δίκτυο μετρό της Νυρεμβέργης σάς πάει παντού (είναι σχεδόν διπλάσιο από της Αθήνας!), ενώ μπορείτε να νοικιάσετε και ποδήλατο, αν την επισκεφτείτε σε ηλιόλουστη ημέρα. Γενικά, πάντως, το εντός των τειχών της κέντρο περπατιέται ολόκληρο, αν έχετε δυνάμεις και αναπαυτικά παπούτσια. Ιδανικό θα είναι να φύγετε νωρίς από το Μόναχο με το τρένο, να χαζέψετε τη μισή πόλη μέχρι που να βραδιάσει, να μείνετε κάπου στη Νυρεμβέργη και να επιστρέψετε το άλλο απόγευμα, αφού επισκεφτείτε πρώτα τα υπόλοιπα αξιοθέατα. Αν έχετε νοικιάσει αυτοκίνητο, οπωσδήποτε να περάσετε από το Ρέγκενσμπουργκ, που βρίσκεται στα μέσα της διαδρομής Νυρεμβέργη - Μόναχο και λίγο πιο ανατολικά, και είναι μια ακόμη πιο παραμυθένια πόλη, μίνι εκδοχή της Νυρεμβέργης, ακόμη πιο καλά διατηρημένη όμως!
ΔΙΑΜΟΝΗ
Ακόμη και τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία της Νυρεμβέργης έχουν πολύ μετρημένες τιμές (η ζωή εδώ κοστίζει σχεδόν στα πάντα κάπου 30% πιο φθηνά απ' ό,τι στο Μόναχο), συνεπώς δεν έχετε λόγο να ψάξετε για κάτι «φθηνό»:
Sheraton Carlton Hotel (Eilgutstrasse 15, www.starwoodhotels.com/sheraton). Το πολυτελέστερο της πόλης, αλλά βρίσκεται εκτός των τειχών, ακριβώς απέναντι από τη Νότια Πύλη.
Lorenz Hotel Zentral (Pfannenschmiedsgasse 4-6, www.lorenzhotel.de). Πολύ πιο κεντρικά, αλλά εδώ θα πληρώσετε την τοποθεσία περισσότερο από τις υπηρεσίες και τα δωμάτια...
Hotel Deutscher Kaiser (Konigstrasse 55, www.deutscher-kaiser-hotel.de). Επίσης αρκετά κεντρικά, αλλά επίσης αρκετά παλιό (στεγάζεται στο ίδιο κτίριο από το 1888, χωρίς να έχουν αλλάξει και πολλά από τότε).
Για πιο οικονομικά υπάρχουν πολλά συμπαθητικά ξενοδοχεία στη δυτική πλευρά της πόλης, έξω από τα τείχη, όπου μάλιστα ζουν και πάρα πολλοί Ελληνες και Τούρκοι και θα έχετε την ευκαιρία να γευτείτε και γνώριμα φαγητά στα γύρω εστιατόρια.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
ΦΑΓΗΤΟ
Αν περάσετε μόνο μία μέρα στην πόλη, τότε δεν έχετε παρά μόνο μία επιλογή: να δοκιμάσετε τα λουκάνικα Νυρεμβέργης, το τυρί Ο' Πφάλτσερ (σαν «ενισχυμένο» καμαμπέρ) και τις λοιπές βαυαρικές συνταγές που έχουν ως βάση τους τον χοίρο. Αν μείνετε λίγο παραπάνω, το πιο πιθανό είναι ότι ήδη από τη δεύτερη ημέρα θα ψάξετε για κάτι πιο ελαφρύ. Μην ανησυχείτε, η Νυρεμβέργη διαθέτει τα πάντα.
Για βαυαρικά πιάτα, με παράλληλη θέα: To Barfusser (Hallplatz 2, κοντά στον Αγιο Λαυρέντιο) είναι η πιο γνωστή μπιραρία της πόλης, το Alte Kuch'n Im Keller (Albrecht Durer Strasse 3, κοντά στον Αγιο Σεβάλδο) είναι οικονομική και ικανοποιητική επιλογή για όποιον θέλει να δοκιμάσει τα τοπικά κρασιά με το δείπνο του, ενώ το Bratwursthausle (Rathausplatz 1, απέναντι από το δημαρχείο) έχει τέσσερα πιάτα όλα κι όλα, αλλά βρίσκεται στο πιο ωραίο σημείο για ένα γεύμα, για να πάρετε δυνάμεις για τη συνέχεια της βόλτας σας. Παρόμοιες μπιραρίες ή εστιατόρια με τοπικές γεύσεις υπάρχουν παντού στην παλιά πόλη, όλα με καλές τιμές (15 ευρώ το άτομο περίπου) και τα περισσότερα παραπάνω από ικανοποιητικά σε σέρβις και φαγητό. Ισως λίγο περισσότερο «γραφικά» απ' όσο χρειάζεται, με τις σερβιτόρες ντυμένες με τοπικές στολές και τη διακόσμηση να θυμίζει πανδοχείο.
Μοντέρνα και διεθνής κουζίνα: Το Ishihara (Schottengasse 3) είναι μια καλή επιλογή για σούσι, ενώ γενικά εκεί γύρω, όπου βρίσκονται τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα, θα βρείτε επίσης το ιταλικό Minneci (Zirkelschmiedsgasse 28) ή το πιο γκουρμέ Aumer's La Vie (Kartausergasse 12, μόνο για δείπνο).
* Σημείωση: Οι τιμές διαμονής, ναύλων κτλ. που αναφέρονται στον εκάστοτε προορισμό, είναι αυτές που ίσχυαν κατά την χρονική περίοδο συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου και ενδέχεται να έχουν αλλάξει.
Πηγή: http://trans.kathimerini.gr/
0 σχόλια