Οφείλω να ομολογήσω πως παρά τα πέντε χρόνια που ονόμαζα την Θεσσαλονίκη σπίτι μου μετά βίας είχα παρατηρήσει πού έφταναν τα βυζαντινά τείχη της πόλης• τι είναι το Αλκαζάρ• πόσο όμορφη είναι η αρχιτεκτονική της Άνω Πόλης. Η φοιτητική ιδιότητα – ή έστω η αίσθηση ότι όλα αυτά είναι δεδομένα – κατάφερνε να μεταστρέφει το ενδιαφέρον κυρίως σε ερωτήματα όπως «πότε άνοιξε αυτό το τσιπουράδικο; τι ωραία μπουγάτσα κάνει ο κυρ-Γιάννης πίσω από τον Λευκό Πύργο• τι ώρα θα βρεθούμε στην Καμάρα;»
