Ο δάσκαλος είπε ότι είναι φύση αδύνατο μια φάλαινα να καταπιεί έναν άνθρωπο, γιατί αν και είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό, ο λαιμός του είναι πολύ μικρός...
Το μικρό κορίτσι επισήμανε ότι μια φάλαινα είχε καταπιεί τον Ιωνά.
Ενοχλημένος ο δάσκαλος επέμεινε ότι μια φάλαινα δεν μπορεί να καταπιεί έναν άνθρωπο.
Τότε το μικρό κορίτσι είπε, " Όταν θα παώ στον παράδεισο, θα ρωτήσω τον Ιωνά."
Και ο δάσκαλος τη ρώτησε " Και αν ο Ιωνάς έχει πάει σην κόλαση?"
Και η μικρή απάντησε " Τότε θα τον ρωτήσεις εσύ!"
Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη. Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά.
Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία "Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά?"
Και η μητέρα της απάντησε "Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή."
Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε "Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?"
Μια δασκάλα συζητούσε με πεντάχρονα και εξάχρονα παιδάκια τις Δέκα Εντολές.
Αφού τους εξήγησε την Εντολή " Τίμα τον Πατέρα σου και τη Μητέρα σου", τα ρώτησε "Αν υπάρχει κάποια εντολή που να μας μαθαίνει πως να συμπεριφερόμαστε στα αδέρφια μας?"
Χωρίς να χάσει λεπτό ένα αγοράκι (το μεγαλύτερο στην οικογένεια του) απάντησε "Ου φονεύσεις!"
Τα παιδιά είχαν όλα φωτογραφηθεί και η δασκάλα προσπαθούσε να τα πείσει να αγοράσουν από μια ομαδική φωτογραφία.
"Σκεφτήτε τι ωραία που θα είναι όταν μεγαλώσετε να βλέπετε αυτή τη φωτογραφία και να λέτε "Να η Ιωάννα, είναι δικηγόρος" ή "Να ο Μιχάλης, είναι γιατρός".
Μια φωνούλα ακούστηκε από το βάθος της τάξης "Και να η δασκάλα, έχει πεθάνει!"
Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν. Και περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους.
Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε.
Το κοριτσάκι απάντησε " Ζωγραφίζω το Θεό."
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε " Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός."
Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε
" θα ξέρουν όλοι σε ένα λεπτό."
Μια δασκάλα εξηγούσε στα παιδιά την κυκλοφορία του αίματος. Προσπαθώντας να το κάνει πιο κατανοητό είπε "Τώρα παιδιά, αν σταθώ με το κεφάλι προς τα κάτω, όπως ξέρετε, το αίμα θα κυλίσει όλο εκεί και το πρόσωπο μου θα γίνει κόκκινο.
"Ναι", είπαν όλα.
"Τότε γιατί όταν στέκομαι κανονικά όρθια, δεν τρέχει το αίμα στα πόδια μου?"
Και ένας μικρός φώναξε, "Γιατί τα πόδια σου δεν είναι άδεια".
Τα παιδιά ήταν σε σειρά στην καφετέρια του σχολείου για το μεσημεριανό. Στην αρχή του τραπεζιού ήταν μια μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έκανε ένα σημείωμα και το άφησε δίπλα στα μήλα.
"Πάρτε μόνο ΈΝΑ. Ο Θεός κοιτάει."
Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας.
Και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα, "Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα!"
Δυστυχώς, τα ενήλικα μυαλά έχουν και τα αντίστοιχα, άλυτα προβλήματα. Γι΄αυτό αναπολούμε με νοσταλγία τις εποχές που τα προβλήματά μας ήταν αστεία –παρ’ ότι στα παιδικά μας μάτια φάνταζαν θεόρατα. Τις εποχές εκείνες που οι γονείς και οι παππούδες μας σκαρφίζονταν μικρά αθώα ψέματα για να μας κάνουν να φάμε όλο το φαγητό μας ή να δικαιολογήσουν τον πόνο μας όταν πέφταμε και ματώναμε τα γόνατά μας. Τις εποχές εκείνες που ακόμη πιστεύαμε.
*Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός. Πάντα σε ένα λευκό σεντονάκι δεμένο σαν δισάκι στο ράμφος του συμπαθούς πτηνού. Αυτή άλλωστε ήταν η απάντηση που πήραν οι περισσότεροι από εμάς όταν ρωτήσαμε πώς γεννηθήκαμε. Ο μπαμπάς και η μαμά κάθισαν αγκαλιά κάτω από τα σκεπάσματα και εννιά μήνες μετά, ο πελαργός τους αποζημίωσε. Αν πάντως έχει έρθει η σειρά σας να μιλήσετε στα δικά σας παιδιά για τις πεταλουδίτσες και το σεξ.*Αν δεν φας όλο το φαγητό σου… Η συνέχεια σε αυτή τη φράση εξαρτάται από το πού μεγαλώσατε και από τα παραμύθια που με την σειρά τους είχαν ακούσει και οι δικοί σας γονείς όταν ήταν μικροί. Έτσι, πιθανότατα αν αφήνατε άθικτες τις μπάμιες ή τις φακές σας (τι μαρτύριο), θα σας έπαιρνε ο γύφτος, η αρκούδα, ο λύκος, ο γέρος, ο Καραδόντας(!) και άλλα τέρατα της ελληνικής φαντασίας. Η μοίρα επίσης όριζε ρητά πως αν αφήσεις την τελευταία σου μπουκιά αφενός αφήνεις την δύναμή σου και αφετέρου «θα σε παρατήσει ο γαμπρός/η νύφη».
*Αν κουκουλωθείς, ο μπαμπούλας δεν θα σε δει. Γι’ αυτό κάθε βράδυ, όταν οι γονείς μας έκλειναν με το ζόρι την τηλεόραση από νωρίς και τα φώτα έσβηναν, το κάτω μέρος του κρεβατιού και το εσωτερικό της ντουλάπας γινόταν σκηνικά του δικού μας καθημερινού θρίλερ. Ευτυχώς, είχαμε βρει το πιο αποτελεσματικό όπλο: Καλυπτόμασταν ολόκληροι με το πάπλωμα και έτσι τα αλά Μπαμπούλας ΑΕ τέρατα έμεναν μακριά μας. Μετά από λίγη ώρα, όταν ο αέρας λιγόστευε κάτω από τα σκεπάσματα, μπορούσαμε δειλά-δειλά να κρυφοκοιτάξουμε με το ένα μάτι, για να δούμε ότι όντως το ανυπέρβλητο ξόρκι σας έπιασε τόπο. *Τα παγωτά υπάρχουν μόνο το καλοκαίρι. Γι’ αυτό και μόλις έμπαινε ο Ιούνιος, μετρούσαμε με θρησκευτική ευλάβεια ένα-ένα τα κυπελλάκια «Καραμπόλα» που κλαίγαμε γκαρίζοντας μέχρι να αναγκάσουμε τους γονείς μας να μας πάρουν. Όπως μετρούσαμε και τα μπάνια στη θάλασσα. Ήταν προφανώς οι δύο μοναδικές περιπτώσεις που μας χρησίμευαν τα μαθηματικά.
*Αν δεν κοιμηθείς το μεσημέρι… Θα σε πάρει ο Μεσημεράς, σύμφωνα με τις εμπειρίες πολλών γνωστών μου που μου μετέδωσαν αυτή την λαμπρή παραλλαγή του τιμωρού άτακτων παιδιών που δεν υπακούν τους γονείς τους. Κι αν κάποια στιγμή έκανες την επανάστασή σου και έλεγες πως δεν σε νοιάζει, η μαμά ξεσκόνιζε τις υποκριτικές της ικανότητες και πήγαινε αποφασισμένη προς το τηλέφωνο, σχημάτιζε στο καντράν το 141 και έλεγε «τώρα θα δεις, τον παίρνω τηλέφωνο», όσο στην άκρη της άλλης γραμμής, η γνωστή κυρία έλεγε «στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι τρεις παρά δέκα και τριάντα δευτερόλεπτα».
*Το δόντι το παίρνει η νεράιδα. Είναι από τις περιπτώσεις που, μετά από ένα ισχυρό σοκ όπως ο πόνος από το πρώτο «πεσμένο» δόντι έπρεπε να γιατρευτεί. Και τι καλύτερο από λίγη μαγεία; Έτσι λοιπόν σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, έπρεπε να βάλεις το καταραμένο αηδιαστικό δόντι κάτω από το μαξιλάρι σου, και το βράδυ μια νεράιδα θα το μεταμόρφωνε σε νόμισμα – φήμες λένε πως τα φιλοχρήματα παιδάκια στην συνέχεια ξερίζωναν μόνα τους και τα υπόλοιπα 31 δόντια τους. Εξαιρούνται τα παιδιά του «Κυνόδοντα». Σε άλλες περιοχές της ελληνικής επαρχίας, εκεί που ακόμη υπάρχουν σκεπές από κεραμίδια, έπρεπε να πετάξουμε εκεί το δόντι, για να το πάρει ένα πουλί και το επόμενο δόντι να βγει γερό. Αν ψάξετε λοιπόν στις στέγες μιας επαρχιακής πόλης, πιθανότατα θα τις βρείτε πασπαλισμένες με ολόκληρες μασέλες. *Δεν πειράζει που χτύπησες. Μεγάλωσες. Χμμ… Παρ’ ότι όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο πιο παράλογος μου φαίνεται ο συνειρμός, για έναν περίεργο λόγο, αυτή η παρηγοριά πάντα έπιανε. Έτσι, δεν πείραζε αν το γόνατο ήταν πάντα ματωμένο, τα χέρια γρατζουνισμένα και όλο το σώμα έπρεπε να καλυφθεί με μπεταντίν και κακάδια (sic). Σημασία είχε ότι μετά την πτώση ήσουν (μερικά δευτερόλεπτα) μεγαλύτερος.
*Υπάρχει ο Άη Βασίλης. Και όχι μόνο υπάρχει, αλλά μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα σε όλα τα εμπορικά καταστήματα την ημέρα και το βράδυ της Πρωτοχρονιάς έπαιρνε το έλκηθρό του και τριγυρνούσε από σπίτι σε σπίτι, για να σου φέρει το δώρο σου από την καμινάδα. Δεν είχε σημασία που το σπίτι σου δεν είχε καμινάδα. Πάντως, κανείς από όσους ρωτήσαμε δεν θυμάται συγκεκριμένα πώς σταμάτησε να πιστεύει στην ύπαρξή του. Αν έχετε καλύτερο μνημονικό, διαφωτίστε μας σχολιάζοντας στο τέλος του δημοσιεύματος. *Το τρίγωνο τυράκι λέγεται Λαβάς Τυρί. Πόσο σοκαριστική θα πρέπει να ήταν για τον καθένα μας η στιγμή που η καθηγήτρια των γαλλικών ή οι πρώτες μας απόπειρες να κοιτάξουμε την συσκευασία πριν καταβροχθίσουμε το νόστιμο τυράκι, μας κατέρριψαν αυτόν τον μύθο; Πρόκειται για τυρί goddammit, γιατί να γελάει μια αγελάδα;
*Τα cartoons ζουν πραγματικά. Η Μαρουλίτα της Φρουτοπίας για παράδειγμα. Τι πιο λογικό για το αθώο μυαλό ενός παιδιού –και μελλοντικής συντάκτριας του in2life με έφεση στα ταξιδιωτικά- να θεωρήσει πως μια κοπέλα με φύλλα μαρουλιού αντί για σώμα είναι υπαρκτό πρόσωπο, το οποίο θα απαντούσε στο γράμμα που της έστειλε. Αλλά πραγματικά, και πάλι, τι ωραία που θα ήταν να υπήρχαν πράγματι αυτά τα πρόσωπα. Η Μαρουλίτα, ο Ρούχλας, η Μελιά και όλες οι κούκλες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Ίσως ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος.
*Στον δρόμο, η μεγαλύτερη απειλή είναι οι καραμέλες. Δεν εξηγείται διαφορετικά η εμμονή των γιαγιάδων να μας νουθετούν να προσέχουμε και να αποφεύγουμε όποιον άγνωστο μάς πλησιάσει και μας προσφέρει καραμέλες. Εγώ πάντως, αν ήταν από τις αγαπημένες Baloo ή τις Ο’Mammy –κατά προτίμηση κόκκινες ή λευκές- δεν θα έλεγα όχι. Ίσως γι’ αυτό αργότερα στην εφηβεία, δεν φοβήθηκα ούτε την επόμενη τρομερή απειλή, να μου ρίξουν κάτι στην πορτοκαλάδα που θα παρήγγελνα στις «ντισκοτέκ».
*Μπορείς να πετάξεις. Αν προσπαθήσεις πολύ, αν βρεθείς σε ανοιχτό μέρος και κουνήσεις με υπομονή και επιμονή τα χέρια σου πάνω-κάτω όπως κάνει ο αετός του Σφακιανάκη, μπορείς να πετάξεις. Το ότι ποτέ δεν τα κατάφερες, για να ξέρεις, σημαίνει ότι ποτέ δεν προσπάθησες αρκετά. *Όλα θα πάνε καλά. Όλα τα παραμύθια είχανε happy end και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Πώς να φανταστούμε ότι τελικά υπάρχουν πραγματικά βάσανα που θα μας ταλαιπωρήσουν από την εφηβεία και μετά; Άλλωστε, ήταν τόση η αθωότητά μας, που δεν μπαίναμε καν στον κόπο να σκεφτούμε: Γιατί είναι χαρούμενο τέλος ο γάμος; Μόνο η Σταχτοπούτα φορούσε 38,5; Μήπως τα τρία γουρουνάκια, αφού σώθηκαν από τον λύκο και χαρήκαμε, έγιναν τα μπριζολάκια που μετά από λίγο φάγαμε στο οικογενειακό τσιμπούσι; Σε κάθε περίπτωση πάντως, η λογική μας δεν ήταν λανθασμένη. Είναι αυτή που θα έπρεπε να έχουμε και τώρα, για να μην σταματήσουμε να είμαστε αισιόδοξοι: Όλα θα πάνε καλά.
Περισσότερες αθώες σκέψεις…
Οι δόσεις παιδικής αθωότητας δεν είναι ποτέ αρκετές, σε μια περίοδο που καθετί το οποίο μπορεί να μας κάνει να χαμογελάσουμε είναι καλοδεχούμενο. Γι’ αυτό ανακαλύψαμε αυτό το απολαυστικό αγγλόφωνο site και δεν θέλαμε να το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Στο iUsedtoBelieve.com πού αυτοσυστήνεται ως «the childhood beliefs site», βρίσκονται συγκεντρωμένες πολλές αθώες ερμηνείες της πραγματικότητας, όπως την γνώρισαν παιδιά από όλο τον κόσμο που σήμερα ζουν στον ενήλικο κόσμο. Ακολουθούν οι «παιδικές κοσμοθεωρίες» που μας συγκίνησαν περισσότερο:
- «Σαν παιδί, πίστευα ότι έχεις συγκεκριμένο αριθμό λέξεων που μπορείς να χρησιμοποιήσεις κατά την διάρκεια της ζωής σου, γι’ αυτό έπρεπε να προσέχω να μην μιλάω πολύ, αλλιώς θα γινόμουν μουγκός πριν γίνω 20 χρονών. Οι γονείς μου αναρωτιούνταν γιατί δεν μιλάω πολύ. Πόση ανακούφιση ένιωσα όταν κατάλαβα πως μπορώ να μιλάω όσο θέλω!»
- «Η μαμά μου έστηνε στον μεγάλο μας διάδρομο το πλαστικό σετ του bowling που είχαμε σαν παιχνίδι όταν έξω είχε καταιγίδα και όταν ακουγόταν μια βροντή, μας έλεγε ότι ένας άγγελος είχε κάνει strike. Χρόνια αργότερα έμαθα ότι το έκανε επειδή φοβόταν πολύ τις καταιγίδες.»
- «Όταν ήμουν μικρή φορούσα αυτές τις χνουδωτές πιτζάμες με την Miss Piggy και μια νύχτα που είχε κρύο και κουκουλώθηκε κάτω από την κουβέρτα, ο στατικός ηλεκτρισμός δημιούργησε μπλε σπινθήρες. Έτσι άρχισα να κλαίω γιατί πίστεψα πως είμαι ένα ρομπότ. Η μαμά μου γελούσε αλλά εγώ είχα τρομοκρατηθεί.»
- «Πίστευα ότι όταν βάζαμε ένα τραγούδι να ακούσουμε στο αυτοκίνητο, η μπάντα έπαιζε το τραγούδι πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου.»
- «Όταν ήμουν μικρός, η μαμά μου μού έλεγε ότι αν συνέχιζα να τρώω τα νύχια μου, θα φυτρώσουν χέρια στο στομάχι μου. Μια μέρα τη ρώτησα αν η κοιλιά του παππού είναι τόσο μεγάλη για τον ίδιο λόγο.»
- «Όταν ήμουν μικρός νόμιζα πως όταν πεθαίνεις, η γλώσσα σου κρέμεται έξω σαν αυτή ενός σκυλιού. Οπότε, όταν παίζαμε με τον αδελφό μου «Καουμπόι και Ινδιάνοι» και μας «πυροβολούσαν», έπρεπε να πέσουμε κάτω με την γλώσσα να κρέμεται έξω, αλλά προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Δεν ξέραμε ακόμη τι είναι η βαρύτητα.»
- «Μικρός, πίστευα ότι οι ηθοποιοί που πεθαίνουν σε μια ταινία, είναι πραγματικά νεκροί. Μια φορά όμως είδα μια άλλη ταινία, και είδα τον νεκρό ηθοποιό να παίζει έναν άλλο ρόλο.»
- «Ο πεντάχρονος ξαδερφός μου πίστευε ότι οι σκουπιδιάρηδες τους έκλεβαν τα σκουπίδια.»
- «Στο κατηχητικό μας έλεγαν ότι ο Θεός βλέπει τα πάντα. Γι’ αυτό, πάντα επέμενα η μαμά μου να κρατάει μια πετσέτα μπροστά μου όταν πήγαινα στην τουαλέτα, γιατί δεν ήθελα να με δει ο Θεός».
Εσείς τι πιστεύατε όταν ήσασταν παιδιά. Περιμένουμε τις αθώες κοσμοθεωρίες σας στον χώρο των σχολίων στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.
Πηγή: http://www.in2life.gr/
Όλες οι παιδικές ταινίες μαζεμένες σε ένα μέρος μπορεί να κάνει ένα παιδικό σου όνειρο πραγματικότητα, αλλά πολύ περισσότερο να περάσεις καλά με το ή τα παιδιά σου. Απαντώντας στην ερώτηση ποιος χαίρεται περισσότερο τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, οι γονείς ή τα παιδιά, δεν ξέρω, εσείς, αλλά εγώ νομίζω οι γονείς. Και τα παιδιά ησυχάζουν για ώρα και εσείς γελάτε.
Στο Φεστιβάλ Παιδικών Ταινιών που θα γίνει στον Κορυδαλλό από τις 28 Ιανουαρίου μέχρι και τις 19 Φεβρουαρίου θα πάρω το παιδί μου αγκαλιά, πολλά ποπ κορν και θα δω όσες ταινίες προλάβω.
Τα καινούργια στρουμφάκια που τα έβλεπα μικρή στην τηλεόραση...
Γελάω, όσες φορές κι αν έχουμε δει τις εποχές των Παγετώνων σπίτι, μα πιο πολύ με την πσεβδή φωνή του Πέτρου Φιλιππίδη.
Στον Rango δεν πρόλαβα να πάω μέχρι σήμερα.
Λατρεύω το πιγκουινάκι που ρωτάει γιατί να χορεύει.
Άμα μου επιτρέπετε, μην χάσετε την "Ζουμπαίος και Ιουλιέτα".
Θα προβληθούν δεκάδες αγαπημένα κινούμενα σχέδια όπως τα Στρουμφάκια, ο Γουίνι το Αρκουδάκι, Η Εποχή των Παγετώνων, το Happy Feet, όλα μεταγλωτισμένα, ενώ δε θα λείψουν και ταινίες όπως η Jane Eyre, o Μικρός Νικόλας, οι Τρεις Σωματοφύλακες, αλλά και ντοκυμαντέρ.
Το καλύτερο σας σας το άφησα για το τέλος. Που γίνεται το Φεστιβάλ; Στο σινέ Παράδεισος.
Πηγή: http://www.cosmo.gr/
Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αποτελούν μια καλή αφορμή για αποδράσεις σε μέρη όπου οι το χριστουγεννιάτικο πνεύμα είναι πιο έντονο. Όσο όμως αυξάνονται οι ταξιδιώτες, τόσο μεγαλώνουν και οι πιθανότητες ατυχημάτων. Και το πρώτο που θα πρέπει να σκεφτείτε, είναι η ασφάλεια των παιδιών σας.
Παιδιά συνεχίζουν να σκοτώνονται σε ατυχήματα με αυτοκίνητο επειδή οι γονείς τους δεν τα μεταφέρουν με ασφαλή και κατάλληλο τρόπο. Στην Αμερική παραμένει η πιο συχνή αιτία θανάτου για παιδιά άνω των 4 ετών. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο περίπου 1000 παιδιά και νέοι χάνουν τη ζωή τους σε ατύχημα, ο μεγαλύτερος αριθμός των οποίων αφορά τροχαία.
Μπορείτε να προστατεύσετε τα παιδιά σας τοποθετώντας τα σε ένα κατάλληλα βαλμένο παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου που να είναι κατάλληλο για το βάρος και την ηλικία τους. Ο οδηγός αυτός σας βοηθά να διασφαλίσετε ότι το παιδί σας είναι σωστά προστατευμένο κατά την διάρκεια κάθε διαδρομής και ταξιδιού.
Ποιες είναι οι κατηγορίες παιδικών καθισμάτων;
Αυτά διακρίνονται ανάλογα με το βάρος και την ηλικία του παιδιού σε:
1. Έως 13 κιλά (Από τη γέννηση έως περίπου 9 – 12 μηνών)
Πρόκειται για καθισματάκια αυτοκινήτου που κοιτάζουν προς τα πίσω. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε στα πίσω καθίσματα είτε στο κάθισμα του συνοδηγού. Εάν χρησιμοποιούνται στο κάθισμα του συνοδηγού, ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να είναι απενεργοποιημένος ο αντίστοιχος μπροστινός αερόσακος.
Είναι αξιοσημείωτο ότι τον Μάρτιο του 2011 η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής εξέδωσε οδηγία προς το κοινό, σύμφωνα με την οποία, οι γονείς πρέπει να κρατούν τα παιδιά τους σε καθίσματα που κοιτούν προς τα πίσω μέχρι την ηλικία των 2 ετών, ή έως ότου φτάσουν το μέγιστο επιτρεπτό βάρος για το συγκεκριμένο κάθισμα.
Το κάθισμα με φορά προς τα πίσω προστατεύει καλύτερα το μικρό παιδί γιατί υποστηρίζει το κεφάλι, τον αυχένα και την σπονδυλική στήλη σε περίπτωση σύγκρουσης, κατανέμοντας την δύναμη της πρόσκρουσης ισορροπημένα σε ολόκληρο το σώμα του παιδιού. Έρευνα του 2007 έδειξε ότι παιδιά κάτω των 2 ετών έχουν 75% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν ή να τραυματιστούν σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα, εάν τοποθετούνται σε κάθισμα με φορά προς τα πίσω.
Τα θανατηφόρα περιστατικά είναι η κορυφή του παγόβουνου: υπολογίζεται ότι σε κάθε θάνατο παιδιού σε τροχαίο αντιστοιχούν 18 παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομείο εξαιτίας τροχαίου και πάνω από 400 που απαιτούν ιατρική αντιμετώπιση λόγω τραυματισμού.
Δεν προσφέρετε καμία προστασία στο παιδί σας και το εκθέτετε σε αναίτιο κίνδυνο κάθε φορά που το μεταφέρετε στο αυτοκίνητο αγκαλιά ή σε καλαθούνα ή σε πορτ μπεμπέ.
2. 9 – 18 κιλά (περίπου από 9 μηνών έως 4 χρονών)
Πρόκειται για καθίσματα αυτοκινήτου που κοιτάζουν προς τα εμπρός. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν στα πίσω καθίσματα ή στο κάθισμα του συνοδηγού. Κάποια από αυτά διαθέτουν επιλογές για λιγότερο ή περισσότερο ανασηκωμένες θέσεις.
 |
3. 15 κιλά έως 36 κιλά (4 χρονών και έπειτα)
Πρόκειται για βοηθητικά καθίσματα που κοιτάζουν προς τα εμπρός και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα πίσω ή στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Το βοηθητικό κάθισμα ανυψώνει το παιδί και βοηθά να τοποθετηθεί η διαθέσιμη διαγώνια και οριζόντια ζώνη αυτοκινήτου ενήλικα με σωστό τρόπο.
4. 22 με 36 κιλά (6 ετών και έπειτα)
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί βοηθητικό μαξιλάρι που κοιτάζει προς τα εμπρός και να τοποθετηθεί στο μπροστινό ή πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Το βοηθητικό μαξιλάρι ανορθώνει το κεφάλι του παιδιού και βοηθά να τοποθετηθεί η διαθέσιμη διαγώνια και οριζόντια ζώνη αυτοκινήτου ενήλικα με σωστό τρόπο.
5. Άνω των 135εκ ύψος (παιδί άνω των 12-13 ετών)
Χρησιμοποιείται για κάθε μετακίνηση ζώνη αυτοκινήτου ενήλικα.
Αγορά καθίσματος
• Επιλέξτε το σωστό κάθισμα για το βάρος και την ηλικία του παιδιού σας. Οι οδηγίες του κατασκευαστή και του πωλητή θα σας βοηθήσουν.
• Δοκιμάστε την εφαρμογή του στο αυτοκίνητο που πρόκειται να το χρησιμοποιήσετε.
• Αναζητήστε την ένδειξη επίσημης έγκρισης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα περισσότερα κατασκευάζονται σύμφωνα με τον Κανονισμό 44 της Οικονομικής Επιτροπής για την Ευρώπη (σε συντομογραφία ΟΕΕ Κ44 ή ECE R44).
Στην περίπτωση αυτή, διαθέτουν υποχρεωτικά ειδική ετικέτα που ξεκινά με το γράμμα Ε και τελειώνει με τον μέγιστο αριθμό κιλών του παιδιού. Η λέξη “UNIVERSAL” στην ετικέτα σημαίνει ότι το κάθισμα μπορεί να τοποθετηθεί σε όλους τους τύπους αυτοκινήτων.
• Δείξτε ιδιαίτερη προσοχή σε περίπτωση μεταχειρισμένου καθίσματος. Μπορεί να έχουν υποστεί φθορά και μπορεί να μην πληρούν τα τρέχοντα σύγχρονα στάνταρ. Οι οδηγίες τοποθέτησης επίσης μπορεί να λείπουν.
Τοποθέτηση του καθίσματος
• Το παιδικό κάθισμα πρέπει να είναι σταθερά και σφιχτά προσαρμοσμένο στο κάθισμα ενήλικα. Βάλτε όλο το βάρος σας στο παιδικό κάθισμα ενόσω σφίγγετε την ζώνη του.
• Διατηρήστε τις οδηγίες τοποθέτησης μέσα στο αυτοκίνητο.
• Εάν έχετε οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με την εφαρμογή του, ρωτήστε πρώτα έναν επαγγελματία πριν τοποθετήσετε το παιδί.
• Πάντα ελέγχετε το εγχειρίδιο του αυτοκινήτου για συμβουλές σχετικά με το κατά πόσο παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν μπροστινά καθίσματα. Αυτή η οδηγία ποικίλει από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο.
 |
• Τα καθίσματα που κοιτάζουν προς τα εμπρός πρέπει να βρίσκονται όσο πιο πίσω γίνεται από τον αερόσακο.
Τοποθέτηση του παιδιού στο κάθισμα
• Σιγουρευτείτε ότι η ζώνη του παιδικού καθίσματος έχει προσαρμοστεί κατάλληλα στο παιδί – μόνο ένα με δύο δάχτυλα πρέπει να χωρούν μεταξύ του στήθους του παιδιού και της ζώνης.
• Εάν χρησιμοποιείτε ένα βοηθητικό κάθισμα ή μαξιλάρι, η ζώνη ενήλικα πρέπει να περνάει από το ένα ισχύο του παιδιού στο άλλο – όχι στο ύψος της κοιλιάς του – και να καταλήγει στον ώμο του παιδιού – όχι στον λαιμό του.
• Ποτέ μην έχετε τα χέρια του παιδιού έξω από την ζώνη του καθίσματος. Επίσης ποτέ μην έχετε την ζώνη του καθίσματος πίσω από την πλάτη του παιδιού. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί μπορεί να τραυματιστεί σε αυτήν την περίπτωση.
Πρακτικές συμβουλές
• Η πιο ασφαλής θέση πάντα και για κάθε παιδί είναι στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου.
• Προσαρμόστε το κάθισμα στο παιδί ΚΑΘΕ φορά που το μεταφέρετε. Δεν προστατεύετε καθόλου το παιδί εάν κάποιες φορές το βάζετε στο κάθισμα και κάποιες όχι.
• Αφιερώστε πάντα χρόνο για να δέσετε το παιδί με άνεση.
• Βεβαιωθείτε ότι η ζώνη ενήλικα περνάει μέσα από όλα τα σωστά σημεία του καθίσματος.
• Ποτέ μην τροποποιείτε το κάθισμα ή την ζώνη κατά το δοκούν.
• Το παιδικό κάθισμα πρέπει να είναι σφιχτά στερεωμένο στο κάθισμα ενήλικα.
• Ποτέ μην βάζετε ένα κάθισμα που κοιτάζει προς τα πίσω σε θέση με ενεργό αερόσακο μπροστά από αυτό.
• Ποτέ μην αφήνετε ένα μικρό παιδί δεμένο στο κάθισμά του μέσα στο αυτοκίνητο χωρίς επίβλεψη για να βγείτε από το αυτοκίνητο και να κάνετε κάποια δουλειά σας. Έχουν προκύψει θάνατοι από αφυδάτωση, απαγωγές παιδιών και άλλοι κίνδυνοι.
Από τον Στέλιο Παπαβέντση, παιδίατρο και επιστημονικό συνεργάτη του www.iator.gr .
Πηγή: http://www.clickatlife.gr/
