Ένα χωριό στη Νότια Γαλλία και ένα μικρό ορεινό χωριό στην Τουρκία, κοντά στην αρχαία Έφεσο, είναι τα δυο μέρη στον πλανήτη που φέρεται να προσφέρουν καταφύγιο σε όσους πιστεύουν ότι, σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγια, έρχεται η συντέλεια του κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου.
Από το χωριό με τον ένα και μοναδικό κάτοικο, μέχρι το πιο απομακρυσμένο χωριό του κόσμου...
1. Ένα χωρίο σε στύλους, Φιλιππίνες
Στις νότιες Φιλιππίνες, και ειδικότερα στο αρχιπέλαγος Σούλου, που περιλαμβάνει τα νησιά Samales, είναι η πατρίδα των Badjaos. Οι Badjaos ανήκουν σε μια μουσουλμανική μειονότητα που αποτελεί το 5% του πληθυσμού των Φιλιππίνων. Είναι γνωστοί ως οι «Τσιγγάνοι της θάλασσας» που ζουν από την αλιεία και εκτρέφουν οστρακοειδή και στρείδια μαργαριταριών. Ζουν σε χωριά τα οποία είναι φτιαγμένα πάνω σε στύλους. Ένα κανάλι στον κοραλλιογενή ύφαλο τους επιτρέπει να φτάνουν στην ανοιχτή θάλασσα.
2. Η «Πόλη του Σκακιού», Ρωσία
Ένας οικισμός με θέμα το σκάκι μπορεί να ακούγεται σαν κάτι το ονειρικό, αλλά στην φτωχή Δημοκρατία της Καλμικίας είναι πραγματικότητα, αν και ήταν δαπανηρό. Με ρυμοτομία και ένα θαυμάσιο παλάτι σκακιού, ο οικισμός ήταν ιδέα του φανατικού με το σκάκι πρόεδρου της δημοκρατίας, Kirsan Ilyumzhinov, αλλά είναι εγκαταλελειμμένη.
3. Η Υπόγεια Πόλη, Αυστραλία
Το Coober Pedy είναι μια πόλη στα βόρεια της Νότιας Αυστραλίας. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης ζουν υπόγεια για να αποφύγουν την βίαιη ημερήσια ζέστη της ερήμου. Οι περισσότεροι ντόπιοι επιλέγουν να ζουν σε «λάκκους» ή υπόγεια σπίτια κυριολεκτικά σκαμμένα με φτυάρια. Σκάβοντας ένα υπόγειο σπίτι, το κόστος είναι περίπου το ίδιο με το να χτιστεί ένα υπέργειο, αν και η πόλη πλέον είναι γνωστή ως η πρωτεύουσα του οπάλιου και έχουν υπάρξει πολλές αναφορές για εκσκαφείς που πληρώνουν με οπάλι που βρίσκουν κατά τη διάρκεια της εκσκαφής.
4. Το «Χωριό των Νάνων», Κίνα
Με το κάθε σπίτι με ύψος κάτω από 1,5 μέτρο, αυτό η περίεργη ορεινή κοινότητα στο Κουνμίνγκ δημιουργήθηκε είτε -ανάλογα με την πηγή- ως ένα ασφαλές καταφύγιο για τους διωκόμενους Κινέζους νάνους ή ως ένα θεματικό πάρκο. Η δεύτερη εκδοχή φαίνεται πιο πιθανή, δεδομένων των παράξενων σπιτιών σε σχήμα μανιταριού, τα μεσαιωνικά κοστούμια που φορούν οι κάτοικοι του και οι παράξενοι μουσικοί αριθμοί που διατίθενται στους αμήχανους επισκέπτες.
5. Το πιο απομακρυσμένο χωριό στον κόσμο
Το Εδιμβούργο των Εφτά Θαλασσών είναι ο κύριος οικισμός του νησιού Τριστάν ντα Κούνια, στο υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου της Αγίας Ελένης, της Αναλήψεως και του Τριστάν ντα Κούνια, στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Τοπικά αναφέρεται πάντα ως το Χωριό ή η Αποικία. Το Εδιμβούργο των Εφτά Θαλασσών θεωρείται ο πιο απομακρυσμένος οικισμός, με πάνω από 2.400 χλμ απόσταση από τον πιο κοντινό, την Αγία Ελένη.
6. Τα χωριά χωρίς στρώματα από καπόκ, Ινδονησία
Το καπόκ είναι μια ίνα από τον σπόρο του τροπικό δέντρο καπόκ. Με την πρώτη ματιά τα χωριά Δυτικό Kasuran και Ανατολικό Kasuran φαίνονται όμοια με τα υπόλοιπα αναπτυγμένα χωριά στην περιοχή. Έχουν όμως μια μικρή διαφορά. Δεν έχουν καπόκ -που υπάρχει σε όλη την περιοχή- κάτι που οφείλεται σε ένα παλιό ταμπού για τη χρήση του. Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό, διότι η λέξη «kasuran» προέρχεται από την λέξη «kasur», το «στρώμα» στη γλώσσα της Ιάβας. Τα στρώματα από βαμβάκι δεν είναι είδος πολυτελείας και υπάρχουν στα περισσότερα σπίτια. Σύμφωνα με μια κάτοικο του Ανατολικού Kasuran, το ταμπού υπάρχει από την ίδρυση των χωριών, «αν κάποιος το παραβιάσει, θα τον βρει καταστροφή».
7. Το «Χωριό των Διδύμων», Ινδία
Με 250 εγγεγραμμένα ζευγάρια διδύμων, το ινδικό χωριό Kodinhi έχει έξι φορές περισσότερες γεννήσεις διδύμων από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ο δρ Krishnan Sribiju έχει μελετήσει το παράξενο φαινόμενο τα τελευταία 6 χρόνια και λέει ότι αν και έχουν καταχωρηθεί 250 ζευγάρια, μπορεί να υπάρχουν έως και 300 με 350 ζευγάρια διδύμων. Οι χωρικοί λένε πως ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός διδύμων άρχισε να γεννιούνται τρεις γενιές πριν, και από τότε μεγαλώνει συνεχώς.
8. Η «Πόλη των Σκουπιδιών», Αίγυπτος
Η πόλη Manshiyat Naser, γνωστή και ως η «Πόλη των Σκουπιδιών», είναι μια παραγκούπολη στα περίχωρα του Καΐρου στην Αίγυπτο. Η οικονομία της περιστρέφεται γύρω από τη συλλογή και την ανακύκλωση των σκουπιδιών της πόλης. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή έχει δρόμους, καταστήματα, διαμερίσματα και όπως και άλλες περιοχές της πόλης, δεν διαθέτει υποδομές και συχνά δεν έχει τρεχούμενο νερό, αποχέτευση ή ηλεκτρική ενέργεια.
9. Ένα χωριό με μόλις ένα κάτοικο, ΗΠΑ
Τα χρόνια ακμής του Monowi -στη Νεμπράσκα των ΗΠΑ- ήταν στη δεκαετία του 1930, όταν είχε 150 κατοίκους. Όπως πολλές άλλες μικρές κοινότητες στο Great Plains, οι νεότεροι κάτοικοι του μετανάστευσαν σε μεγαλύτερες πόλεις με ανάπτυξη και προσέφεραν καλύτερες δουλειές. Στην απογραφή του 2000, το χωριό 2 κατοίκους. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, τον Rudy και την Elsie Eiler. Ο κ. Eiler πέθανε το 2004, αφήνοντας τη σύζυγό του σαν την μοναδική κάτοικο, που ενεργεί ως Δήμαρχος, που πληρώνει φόρους στον ίδιο της τον εαυτό. Κάθε χρόνο πρέπει να εκπονεί ένα σχέδιο για ένα τοπικό δρόμο ώστε να εξασφαλίζει την κρατική χρηματοδότηση για τέσσερα φώτα του δρόμου του χωριού.
1. Ένα χωρίο σε στύλους, Φιλιππίνες
Στις νότιες Φιλιππίνες, και ειδικότερα στο αρχιπέλαγος Σούλου, που περιλαμβάνει τα νησιά Samales, είναι η πατρίδα των Badjaos. Οι Badjaos ανήκουν σε μια μουσουλμανική μειονότητα που αποτελεί το 5% του πληθυσμού των Φιλιππίνων. Είναι γνωστοί ως οι «Τσιγγάνοι της θάλασσας» που ζουν από την αλιεία και εκτρέφουν οστρακοειδή και στρείδια μαργαριταριών. Ζουν σε χωριά τα οποία είναι φτιαγμένα πάνω σε στύλους. Ένα κανάλι στον κοραλλιογενή ύφαλο τους επιτρέπει να φτάνουν στην ανοιχτή θάλασσα.
2. Η «Πόλη του Σκακιού», Ρωσία
Ένας οικισμός με θέμα το σκάκι μπορεί να ακούγεται σαν κάτι το ονειρικό, αλλά στην φτωχή Δημοκρατία της Καλμικίας είναι πραγματικότητα, αν και ήταν δαπανηρό. Με ρυμοτομία και ένα θαυμάσιο παλάτι σκακιού, ο οικισμός ήταν ιδέα του φανατικού με το σκάκι πρόεδρου της δημοκρατίας, Kirsan Ilyumzhinov, αλλά είναι εγκαταλελειμμένη.
Το Coober Pedy είναι μια πόλη στα βόρεια της Νότιας Αυστραλίας. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης ζουν υπόγεια για να αποφύγουν την βίαιη ημερήσια ζέστη της ερήμου. Οι περισσότεροι ντόπιοι επιλέγουν να ζουν σε «λάκκους» ή υπόγεια σπίτια κυριολεκτικά σκαμμένα με φτυάρια. Σκάβοντας ένα υπόγειο σπίτι, το κόστος είναι περίπου το ίδιο με το να χτιστεί ένα υπέργειο, αν και η πόλη πλέον είναι γνωστή ως η πρωτεύουσα του οπάλιου και έχουν υπάρξει πολλές αναφορές για εκσκαφείς που πληρώνουν με οπάλι που βρίσκουν κατά τη διάρκεια της εκσκαφής.
Με το κάθε σπίτι με ύψος κάτω από 1,5 μέτρο, αυτό η περίεργη ορεινή κοινότητα στο Κουνμίνγκ δημιουργήθηκε είτε -ανάλογα με την πηγή- ως ένα ασφαλές καταφύγιο για τους διωκόμενους Κινέζους νάνους ή ως ένα θεματικό πάρκο. Η δεύτερη εκδοχή φαίνεται πιο πιθανή, δεδομένων των παράξενων σπιτιών σε σχήμα μανιταριού, τα μεσαιωνικά κοστούμια που φορούν οι κάτοικοι του και οι παράξενοι μουσικοί αριθμοί που διατίθενται στους αμήχανους επισκέπτες.
Το Εδιμβούργο των Εφτά Θαλασσών είναι ο κύριος οικισμός του νησιού Τριστάν ντα Κούνια, στο υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου της Αγίας Ελένης, της Αναλήψεως και του Τριστάν ντα Κούνια, στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Τοπικά αναφέρεται πάντα ως το Χωριό ή η Αποικία. Το Εδιμβούργο των Εφτά Θαλασσών θεωρείται ο πιο απομακρυσμένος οικισμός, με πάνω από 2.400 χλμ απόσταση από τον πιο κοντινό, την Αγία Ελένη.
Το καπόκ είναι μια ίνα από τον σπόρο του τροπικό δέντρο καπόκ. Με την πρώτη ματιά τα χωριά Δυτικό Kasuran και Ανατολικό Kasuran φαίνονται όμοια με τα υπόλοιπα αναπτυγμένα χωριά στην περιοχή. Έχουν όμως μια μικρή διαφορά. Δεν έχουν καπόκ -που υπάρχει σε όλη την περιοχή- κάτι που οφείλεται σε ένα παλιό ταμπού για τη χρήση του. Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό, διότι η λέξη «kasuran» προέρχεται από την λέξη «kasur», το «στρώμα» στη γλώσσα της Ιάβας. Τα στρώματα από βαμβάκι δεν είναι είδος πολυτελείας και υπάρχουν στα περισσότερα σπίτια. Σύμφωνα με μια κάτοικο του Ανατολικού Kasuran, το ταμπού υπάρχει από την ίδρυση των χωριών, «αν κάποιος το παραβιάσει, θα τον βρει καταστροφή».
Με 250 εγγεγραμμένα ζευγάρια διδύμων, το ινδικό χωριό Kodinhi έχει έξι φορές περισσότερες γεννήσεις διδύμων από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ο δρ Krishnan Sribiju έχει μελετήσει το παράξενο φαινόμενο τα τελευταία 6 χρόνια και λέει ότι αν και έχουν καταχωρηθεί 250 ζευγάρια, μπορεί να υπάρχουν έως και 300 με 350 ζευγάρια διδύμων. Οι χωρικοί λένε πως ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός διδύμων άρχισε να γεννιούνται τρεις γενιές πριν, και από τότε μεγαλώνει συνεχώς.
Η πόλη Manshiyat Naser, γνωστή και ως η «Πόλη των Σκουπιδιών», είναι μια παραγκούπολη στα περίχωρα του Καΐρου στην Αίγυπτο. Η οικονομία της περιστρέφεται γύρω από τη συλλογή και την ανακύκλωση των σκουπιδιών της πόλης. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή έχει δρόμους, καταστήματα, διαμερίσματα και όπως και άλλες περιοχές της πόλης, δεν διαθέτει υποδομές και συχνά δεν έχει τρεχούμενο νερό, αποχέτευση ή ηλεκτρική ενέργεια.
Τα χρόνια ακμής του Monowi -στη Νεμπράσκα των ΗΠΑ- ήταν στη δεκαετία του 1930, όταν είχε 150 κατοίκους. Όπως πολλές άλλες μικρές κοινότητες στο Great Plains, οι νεότεροι κάτοικοι του μετανάστευσαν σε μεγαλύτερες πόλεις με ανάπτυξη και προσέφεραν καλύτερες δουλειές. Στην απογραφή του 2000, το χωριό 2 κατοίκους. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, τον Rudy και την Elsie Eiler. Ο κ. Eiler πέθανε το 2004, αφήνοντας τη σύζυγό του σαν την μοναδική κάτοικο, που ενεργεί ως Δήμαρχος, που πληρώνει φόρους στον ίδιο της τον εαυτό. Κάθε χρόνο πρέπει να εκπονεί ένα σχέδιο για ένα τοπικό δρόμο ώστε να εξασφαλίζει την κρατική χρηματοδότηση για τέσσερα φώτα του δρόμου του χωριού.
«Κάνε Πάσχα στο χωριό, και Χριστούγεννα στην πόλη», λέει η λαϊκή σοφία. Εμείς αυτή τη χρονιά –επειδή η λαϊκή σοφία γενικώς δεν μας ωφέλησε ιδιαίτερα μέσα στο 2011- αποφασίζουμε να αντιστρέψουμε τις συνήθειες και τις παραδόσεις… προς το παραδοσιακότερο.
Φτιάχνουμε βαλίτσες με ζεστά ρούχα, αποχαιρετάμε την πρωτεύουσα –και τους ευσεβείς πόθους για γιορτές σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες- και παίρνουμε τον εορταστικό δρόμο προς το χωριό.
Θυμόμαστε τα μέρη που μεγαλώσαμε, επιστρέφουμε στα παλιά μας λημέρια και, για όσους προτιμούν οικογενειακά Χριστούγεννα, ψηφίζουμε το ανάλογο περιβάλλον, το χωριό –είτε το δικό μας, είτε των φίλων μας, είτε οποιαδήποτε γραφική γωνιά της Ελλάδας. Κι αν θέλετε περισσότερους λόγους, ορίστε άλλοι δεκαπέντε.
*Επιστροφή στη φύση: Μπορεί να μην βρείτε στο χωριό σας το ψηλότερο στολισμένο έλατο της Ευρώπης, αλλά σίγουρα θα βρείτε πολλά έλατα να σας περιμένουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Μπορεί να μην οδηγείτε σε ολόφωτες λεωφόρους και να μην ψωνίζετε σε πολυκαταστήματα, αλλά μία βόλτα μέσα από ένα δάσος στο Πήλιο ή η θέα από το πέτρινο γεφύρι πάνω από ένα παγωμένο ποταμάκι θα σας αποζημιώσει.
*Εορταστικό κλίμα χωρίς υπερβολές: Περπατήστε στην όμορφα φωτισμένη πλατεία του χωριού, απολαύστε τις παραδοσιακές εκδηλώσεις των συλλόγων, τις μυρωδιές από τα γλυκά που ψήνονται σε κάθε σπίτι και τα εγκάρδια «χρόνια πολλά» όσων συναντάτε στον δρόμο. Είναι σίγουρο πως ούτε στιγμή δεν θα σας λείψουν τα τεράστια παγοδρόμια που υπόσχονται οι πόλεις, τα ιπτάμενα χωριά του Άη Βασίλη και η φωνή της Mariah Carey που θα ακούγεται εγγυημένα από τα ηχεία των μεγάλων clubs.
*Το εξωτερικό μπορεί να περιμένει. Δεν έχουμε όλοι την δυνατότητα να πληρώσουμε τα –υπερβολικά λόγω της περιόδου- αεροπορικά εισιτήρια προς κάποιον δημοφιλή ευρωπαϊκό προορισμό. Με άλλα λόγια, τι Λοζάνη, τι Κοζάνη – άλλη μια ευκαιρία να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Το μόνο αρνητικό είναι η τιμή της βενζίνης.
*Χριστουγεννιάτικη οικονομία: Όχι μόνο θα γλιτώσετε τα χρήματα των εισιτηρίων, αλλά θα διαπιστώσετε πως στα ελληνικά χωριά, η οικονομία ακολουθεί πιο συνετούς ρυθμούς από αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Ο καφές δεν έχει 4 ευρώ, το ποτό δεν στοιχίζει όσο οκτώ κιλά ψωμί και η χωριάτικη δεν παίρνει «καπέλο» επιπλέον 3 ευρώ «επειδή έχει κάππαρη, κάτι που την καθιστά γκουρμέ».
*Στηρίζετε την τοπική οικονομία. Οι ελληνικοί ορεινοί ξενώνες περιμένουν αυτή την περίοδο για να επιβιώσουν, το ίδιο και οι τοπικές επιχειρήσεις, τα μικρά καφενεία, τα παραδοσιακά μαγειρεία και τα μικρά μαγαζάκια στα χωριά. Επιλέγοντας «χωριάτικα» Χριστούγεννα, δίνετε μια ανάσα στην τοπική αγορά και τα χρήματά σας… μένουν Ελλάδα.
*Έρχεστε πιο κοντά στο νόημα των οικογενειακών γιορτών. Σε ένα μικρό χωριό, δεν χρειάζεστε μέρες ολόκληρες για να δείτε αξιοθέατα και να γνωρίσετε το μέρος. Έχετε έτσι αρκετό χρόνο να αφιερώσετε στα παιδιά σας και στην οικογένειά σας και να θυμηθείτε το πραγματικό νόημα των γιορτών.
*Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς σας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφθήκατε τους δικούς σας χωρίς το άγχος ενός επαγγελματικού ραντεβού ή την δυσανασχέτηση για την κίνηση στους δρόμους; Αυτή η περίοδος είναι ιδανική για να θυμηθούμε όσους «ξεχνάμε» την υπόλοιπη χρονιά και να αφιερώσουμε χρόνο ώστε να έρθουμε και πάλι κοντά.
*Επιστροφή στα παλιά λημέρια: Εκεί περάσατε ξέγνοιαστες στιγμές της παιδικής σας ηλικίας, κάνατε εξερευνήσεις τα καλοκαίρια και μαζέψατε αναμνήσεις που σας συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Ήρθε η ώρα να τις ξαναθυμηθείτε, περνώντας από τα ίδια μέρη, συναντώντας τους παλιούς σας φίλους και προσθέτοντας την μικρή δόση νοσταλγίας που απαιτούν οι χριστουγεννιάτικες διακοπές. Επιπλέον, θα έχετε την ευκαιρία να συστήσετε στα παιδιά σας αυτές τις «αναμνήσεις». Αφήστε τα να μάθουν περισσότερα για εσάς, το παρελθόν σας, τα μέρη που σημαίνουν πολλά για εσάς και δεθείτε έτσι περισσότερο.
*Αποτοξίνωση από την τεχνολογία: Όχι, στο χωριό σας δεν χρειάζεστε Google maps για να κυκλοφορήσετε, επειδή ξέρετε τα δρομάκια σαν την παλάμη του χεριού σας. Δεν χρειάζεστε τα applications του iPhone πάντα σε ετοιμότητα, γιατί ο περιπτεράς του χωριού γνωρίζει όλα όσα θέλετε να μάθετε. Δεν είναι απαραίτητο το Facebook chat και το Skype γιατί όσοι αγαπάτε περισσότερο μπορούν να είναι κοντά σας.
*Η απομυθοποίηση του ρεβεγιόν: Τα μόνα απαραίτητα συστατικά για να περάσετε καλά στις γιορτές είναι καλή παρέα και καλή διάθεση. Καλά τα «κυριλέ» ρεβεγιόν, το εκλεπτυσμένο finger food και ο ψαγμένος DJ ανάμεσα σε κομψά φορέματα και «special» μπουκάλια των 180€, αλλά είναι ακόμη καλύτερο το «χύμα», το παρεϊστικο, το χαλαρό γλέντι μεταξύ φίλων, στο «μεταξύ μας».
Επιπλέον, η βραδινή βόλτα στο χωριό μπορεί να μην προσφέρει τις επιλογές της πόλης, αλλά ταυτόχρονα απέχει και από την πολυκοσμία και τα ασφυκτικά γεμάτα μαγαζιά της Αθήνας, την ίδια στιγμή που εσείς θέλετε να ηρεμήσετε, να συζητήσετε ή απλώς να πιείτε ένα χαλαρό ποτό με τους φίλους σας.
*Παίρνοντας… τα βουνά: Αν βρίσκεστε σε κάποια ορεινή τοποθεσία, δεν θα είναι καθόλου δύσκολο να φτάσετε στο κοντινότερο χιονοδρομικό κέντρο και να επιδοθείτε στο κατ’ εξοχήν χειμερινό σπορ.
*Γεύση από χωριό: Παραδοσιακές πίτες, ακόμη πιο παραδοσιακές βασιλόπιτες, γλυκά του κουταλιού, σπιτικές μαρμελάδες και φρέσκο χωριάτικο ψωμί είναι λίγες μόνο από τις απολαύσεις στις οποίες μπορείτε να υποκύψετε στα ελληνικά χωριά.
Πηγή: http://www.in2life.gr/