Periergo

Ο Ροσίνι. όμως αντιμετώπιζε πιεστικά προβλήματα διαβίωσης και στράφηκε προς το θέατρο. Την πρώτη του επιτυχία τη σημείωσε με το έργο του "L' Ιgnannο Felice" (1811). Ήταν μια φάρσα γεμάτη ζωή. Ακολούθησαν ο "Τancrede" και "Η Ιταλίδα στο Αλγέρι" (1813) κ.ά., που επικύρωσαν τη φήμη του. Ένας διευθυντής θεάτρου της Νάπολης τον προσέλαβε με μισθό 15.000 φράγκα, για να του γράφει δύο όπερες το χρόνο. Το ύφος του Ροσίνι γίνεται από εδώ και πέρα πιο ανδρικό, ενεργητικό και πιο εύγλωττο. "Η Ελισάβετ, η βασίλισσα της Αγγλίας" είναι ο νέος θρίαμβός του. Αμέσως μετά ανέβασε στη Ρώμη τον "Κουρέα της Σεβίλης" (1816). Η παρτισιόν αυτή η τόσο δροσερή, η τόσο πεταχτή, η τόσο ζωντανή, που γράφτηκε σε 13 ημέρες, υπήρξε το αριστούργημα του Ρ. και του ιταλικού κωμικού μελοδράματος. Τον ίδιο χρόνο έδωσε τον "Οθέλλο" στη Βενετία. Η καλύτερη σελίδα του έργου του αυτού ήταν η περίφημη ρομάνς της "Ιτιάς". Το 1818 σύνθεσε το "Μωυσή στην Αίγυπτο", του οποίου περίφημη είναι η προσευχή, το 1823 τη "Σεμίραμη" κ.ά. Μία περιοδεία του για συναυλίες στην Αγγλία του απέδωσε 175.000 φράγκα.

Μετά από την οικονομική αυτή επιτυχία έφυγε για τη Γαλλία. Στην αρχή διορίστηκε διευθυντής του ιταλικού θεάτρου του Παρισιού για 18 μήνες, έπειτα επιθεωρητής του τραγουδιού στη Γαλλία και συνθέτης του βασιλιά. Η "Πολιορκία της Κορίνθου" (1826) αποτέλεσε κολοσσιαία επιτυχία. Ο "Μωυσής" προξένησε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση. Το έργο όμως που θα καθιέρωνε οριστικά το Ρ. στη Γαλλία ήταν ο "Γουλιέλμος Τέλλος" (1829), αν και απέχει πολύ από την τελειότητα του "Κουρέα της Σεβίλης". Μετά το "Γουλιέλμο Τέλλο" ο Ρ. άφησε το θέατρο σε ηλικία 37 χρόνων. Επέστρεψε και πάλι στην Ιταλία, αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψε για να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Από το 1829 μέχρι το θάνατό του το 1868, επί 40 χρόνια, δεν έγραψε τίποτε άλλο αξιόλογο παρά μόνο τα Stabat mater (1832-1842). Από το τεράστιο έργο του ο ίδιος ο Ρ. ξεχωρίζει με καταπληκτική φαεινότητα: την 3η πράξη του "Οθέλου