Το ημερολόγιο που ακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου κόσμου είναι το γρηγοριανό. Στο συγκεκριμένο ημερολόγιο η 1η Ιανουαρίου είναι η πρώτη ημέρα του χρόνου, όπως και στο ημερολόγιο των αρχαίων Ρωμαίων, το Ιουλιανό.
Οι παλαιοημερολογίτες θεωρούν πως στις 14 Ιανουαρίου αρχίζει το νέο έτος, η οποία στο Ιουλιανό ημερολόγιο είναι η πρώτη Ιανουαρίου.
Οι Ρωμαίοι αφιέρωναν την ημέρα αυτή στον Ιανό, τον θεό της πύλης και της έναρξης. Είχε δε, δύο όψεις, η μία κοιτούσε μπροστά και η άλλη πίσω, μια αλληγορική κίνηση για το μέλλον και το παρελθόν.
Ο μήνας Ιανουάριος πήρε το όνομά του από τον θεό αυτό.
Οι περισσότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης, υιοθέτησαν επίσημα την πρώτη Ιανουαρίου σαν την πρώτη ημέρα του χρόνου, λίγο πριν να υιοθετήσουν το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Στην Αγγλία, πριν να καθιερωθεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο το 1752, η πρώτη ημέρα του χρόνου ήταν η 25η Μαρτίου.
Η έναρξη του νέου έτους σε άλλα ημερολόγια
Η πρώτη ημέρα του χρόνου είναι ιδιαίτερα σημαντική και σε πολιτισμούς που δεν χρησιμοποιούν το γρηγοριανό ημερολόγιο.
Στην Κίνα, η πρώτη ημέρα του χρόνου δεν είναι σταθερή και συνήθως κυμαίνεται ανάμεσα στο διάστημα μεταξύ την 20η Ιανουαρίου και την 20η Φεβρουαρίου.
Η ινδουιστική πρωτοχρονιά "πέφτει" στις 13 ή στις 14 Απριλίου.
Στο Ιράν, η πρώτη ημέρα του χρόνου είναι η 21η Μαρτίου.
Στην Αιθιοπία, η πρωτοχρονιά γιορτάζεται στις 11 Σεπτεμβρίου ή στις 12.
Κατά τη διάρκεια των ρεπουμπλικανικών χρόνων και των αυτοκρατορικών χρόνων της αρχαίας ρωμαϊκής εποχής, το νέο έτος ξεκινούσε την ημέρα που οι ύπατοι αναλάμβαναν τα καθήκοντά τους, πιθανόν την 1η Μαΐου πριν από το 222 π.Χ. και στις 15 Μαρτίου από το 222 π.Χ. μέχρι το 154 π.Χ.
Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του χρόνου, ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου.
Το 45 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο η 1η Ιανουαρίου εξακολουθούσε να είναι η πρώτη ημέρα του χρόνου.
Οι χρονολογίες που καθιερώθηκε η 1η Ιανουαρίου (με το Γρηγοριανό ημερολόγιο) ανά τον κόσμο
Οι παλαιοημερολογίτες θεωρούν πως στις 14 Ιανουαρίου αρχίζει το νέο έτος, η οποία στο Ιουλιανό ημερολόγιο είναι η πρώτη Ιανουαρίου.
Οι Ρωμαίοι αφιέρωναν την ημέρα αυτή στον Ιανό, τον θεό της πύλης και της έναρξης. Είχε δε, δύο όψεις, η μία κοιτούσε μπροστά και η άλλη πίσω, μια αλληγορική κίνηση για το μέλλον και το παρελθόν.
Ο μήνας Ιανουάριος πήρε το όνομά του από τον θεό αυτό.
Οι περισσότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης, υιοθέτησαν επίσημα την πρώτη Ιανουαρίου σαν την πρώτη ημέρα του χρόνου, λίγο πριν να υιοθετήσουν το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Στην Αγγλία, πριν να καθιερωθεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο το 1752, η πρώτη ημέρα του χρόνου ήταν η 25η Μαρτίου.
Η έναρξη του νέου έτους σε άλλα ημερολόγια
Η πρώτη ημέρα του χρόνου είναι ιδιαίτερα σημαντική και σε πολιτισμούς που δεν χρησιμοποιούν το γρηγοριανό ημερολόγιο.
Στην Κίνα, η πρώτη ημέρα του χρόνου δεν είναι σταθερή και συνήθως κυμαίνεται ανάμεσα στο διάστημα μεταξύ την 20η Ιανουαρίου και την 20η Φεβρουαρίου.
Η ινδουιστική πρωτοχρονιά "πέφτει" στις 13 ή στις 14 Απριλίου.
Στο Ιράν, η πρώτη ημέρα του χρόνου είναι η 21η Μαρτίου.
Στην Αιθιοπία, η πρωτοχρονιά γιορτάζεται στις 11 Σεπτεμβρίου ή στις 12.
Κατά τη διάρκεια των ρεπουμπλικανικών χρόνων και των αυτοκρατορικών χρόνων της αρχαίας ρωμαϊκής εποχής, το νέο έτος ξεκινούσε την ημέρα που οι ύπατοι αναλάμβαναν τα καθήκοντά τους, πιθανόν την 1η Μαΐου πριν από το 222 π.Χ. και στις 15 Μαρτίου από το 222 π.Χ. μέχρι το 154 π.Χ.
Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του χρόνου, ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου.
Το 45 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο η 1η Ιανουαρίου εξακολουθούσε να είναι η πρώτη ημέρα του χρόνου.
Οι χρονολογίες που καθιερώθηκε η 1η Ιανουαρίου (με το Γρηγοριανό ημερολόγιο) ανά τον κόσμο
Ενετικό κράτος 1522
Σουηδία 1529
Αγία ρωμαϊκή αυτοκρατορία της Γερμανίας 1544
Ισπανία, Πορτογαλία, Πολωνία 1556
Πρωσία, Δανία, Νορβηγία 1559
Γαλλία 1564
Κάτω Χώρες 1576
Σκωτία 1600
Ρωσία 1700
Βρετανία, Ιρλανδία και βρετανική αυτοκρατορία (εκτός Σκωτίας) 1752
Ελλάδα 1923
Ταιλάνδη 1941
Πηγή: http://www.cosmo.gr/
Το θέμα δεν είναι να πας στο καζίνο αυτή την Πρωτοχρονιά! Είναι να γυρίσεις με τον ίδιο τρόπο που πήγες!
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Λουτράκι, να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος (να μη χάσεις με τη μια και γυρίσεις άκλαφτος), γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τα φρουτάκια και τη γκανιότα, τον θυμωμένο Κρουπιέρη μη φοβάσαι. Γιατί στην τελική το καζίνο έχει πλάκα. Αρκεί να έχεις μέτρο.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Για να πας στο καζίνο χρειάζεται να είσαι πάνω από 23 και ιδανικά να έχεις μαζί σου καλή παρέα για να τα... θυμάσαι και να γελάς: είτε τη "μαύρη" νύχτα που ο ντίλερ έβγαζε 21 από το καπέλο, είτε τη βραδιά που άπλωσες δίχτυ στη ρουλέτα.
Το κυριότερο, ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, όμως , είναι να μην παίξεις το κομπόδεμα σου. Μην παίξεις χρήματα που τα έχεις ανάγκη κι θα σε "ματώσουν" αν τα χάσεις. Καλή η ψυχολογία νικητή, αλλά είναι σημαντικότερο καθ' οδόν να έχεις στην τσέπη σου ακριβώς το ποσό που δεν σε νοιάζει να δώσεις. Σαν να πηγαίνεις στα μπουζούκια, δηλαδή. Αντί να τα φας στα ποτά, θα πας να το ποντάρεις στο Λουτράκι, στην Πάρνηθα, στο Ρίο, στην Ξάνθη ή οπουδήποτε. Με τη διαφορά, όμως, ότι φεύγοντας από τον Βέρτη αποκλείεται να γυρίσεις με περισσότερα από ότι έφυγες. Στο καζίνο πάλι...
Δεν υπάρχει στρατηγική για το πως θα φεύγεις κάθε φορά νικητής από τα τραπέζια. Υπάρχει, όμως, τρόπος να μη βάζεις την ουρά στα σκέλια και να παίρνεις το δρόμο της επιστροφής "πατωμένος", σαν τον κλασικό τύπο που έβγαζαν σηκωτό από το σαλούν, γυμνό μέσα σε ένα βαρέλι. Κι επειδή ο αυτοέλεγχος θα λεγόταν απλά έλεγχος αν δεν ήταν αποκλειστικά προσωπική υπόθεση, το κυριότερο βήμα του λεγόμενου "damage-control" δεν είναι μαθήματα αυτοσυγκράτησης, αλλά το μυστικό του να μην φέρεις μαζί σου πιστωτική κάρτα ή αυτές των αναλήψεων. Αυτός που είπε "τι βρεγμένος, τι μούσκεμα" δεν εννοούσε αυτό.
Παίξε τα λεφτά που έχεις στην τσέπη σου - αυτά που αποφάσισες ότι σου... περισσεύουν - και προσπάθησε να μη τα χάσεις. Αν γίνει το μοιραίο (πράγμα που αντεύχομαι) χρειάζεται να κάνεις ΜΟΝΟ δύο πράγματα: να σηκωθείς και να φύγεις. Ή αν θέλεις να βγάλεις μέρος των σπασμένων φάε ότι βρεις μπροστά σου στον μπουφέ, αν δεν οδηγείς πιες 5-6 ποτά (είναι δωρεάν) και μην κοιτάξεις πίσω.
Είσαι ο Τάραμας; Όχι. Οπότε ξέχνα το σχέδιο σου να σηκώσεις το καζίνο. Είναι η δουλειά τους. Όλες οι επιλογές είναι στρατηγικά αποφασισμένες για να κάνουν τις πιθανότητες να δουλέψουν εναντίον σου. Όσο περισσότερο ή συχνότερα είσαι μέσα (τυχαίο ότι δεν υπάρχουν ρολάγια ή παράθυρα), τόσο δυσκολότερο είναι να κερδίσεις. Για αυτό και το μόνο που φοβούνται οι "οικοδεσπότες" είναι τους όρθιους παίκτες. Αυτούς που θα κερδίσουν ένα Χ ποσό και θα φύγουν. Οπότε βάλε κι εσύ έναν στόχο και όταν τον "πιάσεις" κάν' την. Το να διπλασιάσεις τα χρήματα με τα οποία ήρθες είναι μια καλή ιδέα.
Τι να παίξεις για να διασκεδάσεις;
Το "Black-Jack" είναι το πιο εύκολο. Οι κανόνες είναι απλοί (η μάνα τραβάει από το 16, σταματάει στο 17), έχεις άμεσο κέρδος και σου μεγαλύτερη αίσθηση συμμετοχής, διότι το να θα κερδίσεις κρίνεται (θεωρητικά) από τις αποφάσεις σου. Στόχος του παιχνιδιού -όσο κι αν φαίνεται περίεργο- δεν είναι να κάνεις 21, αλλά να κάψεις τη μάνα. Γιατί έτσι κερδίζει όλο το τραπέζι και εσύ έχεις σίγουρο κέρδος, διότι ακόμη και "black-jack" να κάνεις, αν το βγάλει κι ο ντίλερ, τότε δεν κερδίζεις ούτε σέντσι.
Στα "συν" του παιχνιδιού είναι ότι κυλάει πολύ γρήγορα (παρακυλάει γρήγορα για την ακρίβεια αν δεν είναι γεμάτο το τραπέζι), ότι μπορείς να παίξεις "πίσω" από άλλους παίκτες κάνοντας τη σχετική πλάκα και γενικά έχει "μπούγιο" γιατί παίζουν όλοι ενάντια στον κρουπιέρη. Το μόνο αρνητικό είναι ότι η μοίρα σου εξαρτιέται κι από τους άλλους, διότι αν θα τραβήξει ή όχι ο τελευταίος παίκτης έχει άμεση σχέση με το φύλλο που θα "βγάλει" η μάνα, η οποία παίζει τελευταία. Και πάντα -μα πάντα- θα υπάρχει στο τραπέζι κάποιος που κατόπιν εορτής θα σου πει πως θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να πάρεις κάρτα.
Η ρουλέτα από την άλλη έχει τη δική της ομορφιά. Πιο ακριβό... σπορ, με μεγαλύτερα όμως περιθώρια κέρδους. Προσφέρει μεγαλύτερες συγκινήσεις ειδικά τη στιγμή που η μπίλια χοροπηδάει τις τελευταίες στιγμές πριν καταλήξει σε ένα νούμερο. Μαύρα-κόκκινα, μονά-ζυγά, στήλες, 6άδες, 4άδες, 2άδες, γειτονικά. Οι επιλογές είναι πολλές και κάθε... πορτοφόλι. Κι εδώ ενδείκνυται η παρέα, γιατί όταν έρχεται το "22" δύο συνεχόμενες φορές θέλεις κάποιον να αγκαλιάσεις.
Αν τώρα ψάχνεις για ένα ακόμη πιο φασαριόζικο παιχνίδι, υπάρχουν τα ζάρια. Το τραπέζι των πανηγυρτζήδων. Κατά τα άλλα το stud poker είναι ψιλοβαρετό να πω την αλήθεια και για αυτό έχει γνωρίσει τόση μεγάλη επιτυχία το νεόφερτο texas hold'em. Αυτό είναι και το μόνο παιχνίδι που ο παίκτης παίζει αντίπαλος με άλλο παίκτη και το καζίνο απλά μοιράζει (και παίρνει το μερτικό του). Όσο για τα φρουτάκια; Μια κατηγορία από μόνα τους. Λαμπιρίζουν, κουδουνίζουν και τελικά... υπνωτίζουν. Εμένα ποτέ δεν μου άρεσαν, αλλά καθένας με τα γούστα του.
Έτσι είναι, λοιπόν. Στο καζίνο θα βρεις ένα ή περισσότερα παιχνίδια του γούστου σου. Ότι και να παίξεις, όμως, η ουσία είναι να έχεις μέτρο: να ξέρεις πόσα θες να χάσεις και πόσα θες να κερδίσεις. Και καλή παρέα φυσικά.
Πηγή: http://www.oneman.gr/
