Το "G" στην αρχική σελίδα της μηχανής αναζήτησης έχει αντικατασταθεί με το θηλυκό σύμβολο, ενώ ένα από τα «o» έχει αντικατασταθεί με ένα λουλούδι.
Κάνοντας κλικ στο doodle οδηγούμαστε σε μία σελίδα αποτελεσμάτων αναζήτησης για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 2012.
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή μετά από πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρας Τσέτκιν.
Η φετινή διοργάνωση - η 101η - χαρακτηρίζεται από χιλιάδες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο που σκοπό έχουν να στηρίξουν τις προσπάθειες εξίσωσης της γυναίκας με τον άνδρα σε όλες τις χώρες, σε όλα τα επαγγέλματα.
Οι ηγέτες του κόσμου συμπεριλαμβανομένων των Μπαράκ Ομπάμα και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Ban Ki-moon καλούν για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών.
Υπάρχει ειδικά διαμορφωμένη σελίδα www.internationalwomensday.com στην οποία γίνεται συλλογή όλων των πληροφοριών για την γυναίκα και για τις εκδηλώσεις που θα γίνουν σε όλο τον κόσμο.
Η 8η Μαρτίου «σημάδεψε» το γυναικείο φύλο μετά την μεγάλη απεργία που έκαναν οι εργάτριες στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ το 1857, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η ίδια ημερομηνία επιλέχτηκε και τα επόμενα χρόνια από τις γυναίκες, όταν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για τις κακές συνθήκες εργασίας και να διεκδικήσουν ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Στο παρελθόν, ήταν μέρα διεκδικήσεων για τις γυναίκες του δυτικού κόσμου. Σήμερα, που έχουν πλέον χειραφετηθεί είναι απλώς μέρα εορτασμού.
Η φετινή επέτειος βρίσκει τις εργαζόμενες γυναίκες της χώρας μας σε δυσμενέστερες συνθήκες, λόγω της οικονομικής κρίσης που περιορίζει τα εισοδήματα και κατά συνέπεια αυξάνει τα βάρη φροντίδας των παιδιών και των εξαρτημένων ατόμων που οι ίδιες επωμίζονται.
Ο αγώνας της γυναίκας για μια ισότιμη θέση στην κοινωνία είναι διαρκής και δεν είναι λίγες οι φορές που πραγματώνεται κάτω από συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες. Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί σε επίπεδο ενημέρωσης, θεσμών και συλλογικής κινητοποίησης, οι γυναίκες εξακολουθούν να πέφτουν θύματα πρωτοφανούς βίας, αδικίας και εκμετάλλευσης.
Η πρόσβαση στην εκπαίδευση, η ίση αντιμετώπιση στο χώρο της εργασίας, η ενεργός και ισότιμη συμμετοχή στα κοινά, η προστασία απέναντι στη σωματική και ψυχολογική βία, δεν αποτελούν δυστυχώς ακόμα για όλες τις γυναίκες αυτονόητα δικαιώματα.
Σήμερα τιμούμε τις ιστορικές κατακτήσεις και την προσφορά του γυναικείου κινήματος. Η σημασία όμως αυτής της ημέρας δεν θα πρέπει να εξαντλείται στη θεωρητική της ανάδειξη. Επείγουν πράξεις εμπέδωσης κανόνων πλήρους ισοπολιτείας
Πηγή: http://www.madata.gr/
Ο καλοντυμένος ανώτερος υπάλληλος με τις καλές σπουδές, τους ευγενικούς τρόπους και το ακριβό αυτοκίνητο που αφήνει το λυκόσκυλό του να γαυγίζει όλη την ημέρα «για να μάθει» παρότι το χτυπάει ο ήλιος, είναι εξίσου ένοχος. «Αυτός ο άνθρωπος είναι ανίκανος να έχει ζώο», μας λέει η κ. Λουκάκη. 
Η κ. Λουκάκη σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι καλό είναι να συγκατοικεί ένα παιδί με ένα ζώο όταν έχει ολοκληρωθεί ένα επαρκές επίπεδο συνειδητότητας του πρώτου- πράγμα το οποίο συμβαίνει περίπου στα πέντε του έτη. Ποια είναι τα οφέλη της συμβίωσης ενός παιδιού με ένα ζώο; «Η επαφή με αυτό που λέμε φύση, η ικανοποίηση της ανάγκης να δένεται με ένα ζώο, αλλά και λιγότερα προβλήματα υγείας», λέει η κ. Λουκάκη που σημειώνει ότι, σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που συζούν με ζώα έχουν σημαντικά λιγότερες αλλεργίες. Κατά τη γνώμη της, πρέπει να υπάρξει δραστηριοποίηση σε επίπεδο δήμου, περιοχής, γειτονιάς, ακόμη και σχολείου, ώστε να φτάσει στα πιτσιρίκια το μήνυμα της φιλοζωίας. Η κ. Λουκάκη δεν αναφέρεται σε «ξερή» προπαγάνδα που θα επιχειρούσε να πείσει ότι «πρέπει να αγαπάμε τα ζώα». Αλλά σε συγκεκριμένες δράσεις που θα εμπλέξουν το κάθε παιδί στην υπόθεση φιλοζωία. 
