Periergo

Ας φάμε κάτι ελαφρύ μετά το γεύμα των Χριστουγέννων.

O 32χρονος Μπράιαν Μάνοβιτζ, γνωστός στους εκατομμύρια «ακόλουθούς» του στο Youtube ως «Vegan Black Metal Chef», ελληνιστί «Χορτοφάγος Μπλακμεταλάς σεφ», είναι ο υπεύθυνος για ορισμένα από τα πιο ασυνήθιστα σόου μαγειρικής στο διαδίκτυο.

Όταν ανήκεις στους αρχάριους της κουζίνας, οι συνταγές φαντάζουν ένας άγνωστος παράξενος κόσμος. Γεμάτες λέξεις οι οποίες μοιάζουν να ανήκουν στο λεξιλόγιο που σκαρφίστηκε ο Τόλκιν για τα ξωτικά. Γιατί το βιβλίο δεν λέει απλώς «βάλτε τα κρεμμύδια στο τηγάνι» αντί για «τσιγαρίστε τα»; Τι διαφορά έχει μια απλή καλή σάλτσα από την μαρινάδα που απαιτεί ο γνωστός τηλεοπτικός σεφ; Το πατέ, το ποσέ, το φιλέ, το κονφί, που ακούγονται περισσότερο σαν γαλλικές κωμοπόλεις, τι δουλειά έχουν στο τηγάνι σας;

Πιστεύετε ότι το τηγανητό αυγό είναι το πιο εύκολο φαγητό για να μαγειρέψετε; Ίσως και όχι, αν θέλετε να φτιάξετε το καλύτερο τηγανητό αυγό στον κόσμο…

Η «γεμάτη» γεύση του καφέ τον κάνει κατάλληλο τόσο για γλυκές όσο και για αλμυρές συνταγές. Πώς μπορείτε λοιπόν, να τον χρησιμοποιήσετε και να απογειώσετε ένα πιάτο;

Η Αγγλική Εθνική Ακαδημία των Επιστημών, Royal Society, παρουσίασε τις 20 σημαντικότερες ανακαλύψεις-εφευρέσεις που άλλαξαν εντελώς πολλά πράγματα στον τομέα του φαγητού αλλά και του ποτού.

Δυσκολεύεστε να αλείψετε το παγωμένο βούτυρο στη φρυγανιά σας; Δεν καταφέρνετε ποτέ να ψιλοκόψετε με το χέρι το κρεμμύδι; Χάνετε την ποσότητα του αλατιού όταν χρησιμοποιείτε μύλο; Αυτά και μερικά ακόμα «μικροπροβλήματα» της κουζίνας βρίσκουν τη λύση τους…

Όταν πηγαίνετε στο κρεοπωλείο ή στο super market, είναι φορές που νιώθετε ότι μιλάτε άλλη γλώσσα! Παντού ταμπελάκια με λέξεις που λίγο καταλαβαίνετε, αν και αρκετές φορές έχετε ακούσει: κιλότο, σπάλα, νουά, κόντρα κ.ο.κ. Κι αν νομίζετε ότι όλα αυτά είναι χρήσιμα μόνο για τους κρεοπώλες, κάνετε λάθος. Για να επιλέξετε και να μαγειρέψετε ένα κομμάτι κρέας, θα πρέπει να ξέρετε τις ιδιότητές του, ώστε η συνταγή να είναι επιτυχημένη.

Ένα από τα πιο νόστιμα, θρεπτικά και διαδεδομένα κρέατα στη διατροφή μας, είναι το μοσχάρι, το οποίο αποτελεί πλούσια πηγή πρωτεϊνών, μετάλλων, βιταμινών και σιδήρου. Παρακάτω περιγράφονται τα κομμάτια του μοσχαριού και δίνονται κάποιες οδηγίες για το πώς μαγειρεύονται καλύτερα. Έτσι δε θα χρειάζεται να ρωτάτε κάθε φόρα που πηγαίνετε να ψωνίσετε…
Το μοσχάρι τεμαχίζεται στα δύο με μια κάθετη προς τη σπονδυλική του στήλη τομή. Από τα μεγαλύτερα μέρη, κόβονται μικρότερα κομμάτια που προορίζονται για ατομικές ή οικογενειακές μερίδες και κάθε κομμάτι απαιτεί διαφορετική μεταχείριση. H κατάταξη των κομματιών του κρέατος σε κατηγορίες, γίνεται ανάλογα με την περιεκτικότητά τους σε λίπος, χόνδρους και κόκαλα.
Δείτε τα κομμάτια του μοσχαριού και πώς πρέπει να τα μαγειρεύετε:
Ξεκινώντας από το κεφάλι και προχωρώντας προς το κυρίως σώμα του ζώου, βρίσκονται τα κομμάτια που θα ακούσετε ως σβέρκο ή ελιά και ο λαιμός. Ο σβέρκος είναι κατάλληλος για όλα τα μαγειρέματα, εκτός από σχάρα, αλλά και για κιμά. Τα κομμάτια της ελιάς που βρίσκονται κοντά στο κόκαλο είναι μαλακά, ενώ όσο πλησιάζουμε προς την εξωτερική επιφάνεια, είναι πιο σκληρά και πιο κατάλληλα για κιμά. Ο λαιμός είναι κατάλληλος για ψητά φούρνου, κοκκινιστά, βραστά και συνήθως προορίζεται για κιμάδες.
Μετά το σβέρκο, στο πάνω μέρος του μοσχαριού, βρίσκονται οι σπαλομπριζόλες και οι μπριζόλες, ιδανικές για ψήσιμο στη σχάρα ή στο τηγάνι. Οι μπριζόλες μπορούν επίσης να γίνουν και στο φούρνο.
Τα κομμάτια κόντρα και φιλέτο, αποτελούν το πίσω μέρος της ράχης. Το πρώτο κάνει για ψητό ή χωρίς κόκαλα μπορεί να τυλιχτεί σε ρολό για το φούρνο, ενώ το φιλέτο είναι κατάλληλο για τη σχάρα, αλλά και για το φούρνο και είναι ιδιαίτερα εκλεκτό.
Στο πάνω και πίσω μέρος του ζώου βρίσκεται το κιλότο, που περιλαμβάνει τον τελευταίο σπόνδυλο της ράχης και το οστό της λεκάνης. Είναι από τα πιο λιπαρά κομμάτια και κατάλληλο για μαγειρευτά κατσαρόλας αλλά και για το φούρνο. Σε φέτες μπορεί να μαγειρευτεί και στη σχάρα.
Στον ώμο του μοσχαριού, κάτω από το σβέρκο, βρίσκεται η σπάλα, ένα από τα λιγότερο λιπαρά κομμάτια. Περιλαμβάνει το χτένι της σπάλας, που θεωρείται το καλύτερο και πιο μαλακό, το νουά της σπάλας και τα ποντίκια της σπάλας. Τα κομμάτια αυτά μαγειρεύονται στην κατσαρόλα, αλλά και στο φούρνο.
Κάτω από τη σπάλα βρίσκεται το στήθος και το κότσι, ενώ πιο δίπλα, στη μέση, η κοιλιά. Το στήθος είναι πολύ λιπαρό και μαγειρεύεται στην κατσαρόλα και στο φούρνο, ενώ το κότσι-ποντίκι, έχει αρκετό ψαχνό και κάνει για βραστό, σούπες, παρασκευή ζωμών και μαγειρευτά κατσαρόλας. Η κοιλιά χρησιμοποιείται κυρίως για κιμά.
Στο μηρό του μοσχαριού βρίσκονται τα κομμάτια κιλότο, τρανς, νουά και στρογγυλό. Το κιλότο περιλαμβάνει τον τελευταίο σπόνδυλο της ράχης και το οστό της λεκάνης, είναι λιπαρό και κατάλληλο (όπως και το στρογγυλό) για όλα τα μαγειρευτά, αλλά και για φούρνο, ενώ σε φέτες μπορεί να γίνει στη σχάρα. Το τρανς δεν έχει πολύ λίπος και βγάζει εσκαλόπ (λεπτές φέτες που συνήθως γίνονται στο τηγάνι), αλλά και σνίτσελ, ενώ επίσης γίνεται και στην κατσαρόλα. Το πίσω μέρος του μηρού, το νουά, είναι ιδανικό για μαγείρεμα στην κατσαρόλα.

Καλή… μελέτη και καλή όρεξη!

Πηγή: http://www.clickatlife.gr/

Σερβίρονται ζεστά ή κρύα σαν ορεκτικό ή σαν συνοδευτικό...

Καθαρίζετε με υγρή πετσέτα τα μανιτάρια, κόβετε λίγο από το κοτσάνι τους και τα κόβετε στη μέση. Λιώνετε το βούτυρο και προσθέτετε το λάδι σε βαριά βαθιά κατσαρόλα. Τα αφήνετε να κάψουν και τηγανίζετε τα κρεμμυδάκια για 2 λεπτά ή ώσπου να αρχίσουν να μαλακώνουν και να ροδίσουν.

Προσθέτετε το φύλλο δάφνης, το κρασί και τον χυμό λεμονιού. Τα αφήνετε να βράσουν, χαμηλώνετε τη φωτιά και σιγοβράζετε με καπάκι για 30 λεπτά ή ώσπου να μαλακώσουν τα μανιτάρια.

Έπειτα βγάζετε και πετάτε το φύλλο δάφνης και προσθέτετε τον άνηθο και τον κόλιανδρο ή τον μαϊντανό. Αλατίζετε και προσθέτετε φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Αδειάζετε σε γυάλινο σκεύος ή άλλο (μη μεταλλικό ή πλαστικό), τα σκεπάζετε με διάφανη μεμβράνη και τα αφήνετε να μαριναριστούν στο ψυγείο μέχρι και 2 μέρες.

Υλικά

Για 2-4 άτομα

400 γραμμάρια μανιτάρια
20 γραμμάρια βούτυρο
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
4 μικρά κρεμμυδάκια στιφάδου κομμένα στα 4
1 φίλο δάφνης
½ φλιτζάνι 125 ml κόκκινο ξηρό κρασί
1 κουταλιά της σούπας χυμός λεμονιού
1 κουταλιά της σούπας άνηθος ψιλοκομμένος
2 κουταλιές της σούπας κόλιανδρος ψιλοκομμένος ή μαϊντανός
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Πηγή: http://www.newsbeast.gr/

Μάθετε όλη την αλήθεια για το ποια έλαια πρέπει να αποφεύγετε, ποιες είναι οι διαφορές τους, πότε το βούτυρο μπορεί να είναι καλή επιλογή και άλλες χρήσιμες πληροφορίες που θα σας βοηθήσουν στη μαγειρική σας.

Το λάδι είναι ένα από τα πιο σημαντικά υλικά της ελληνικής κουζίνας, αυτό που χαρίζει μέρος της νοστιμιάς στα φαγητά, ενώ έχει και οφέλη όσον αφορά στην υγεία μας – ανάλογα βέβαια και με το είδος και την ποιότητά του.
Επειδή, όμως, ακόμη και τα λάδια έχουν τα "μυστικά" τους και παρουσιάζουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους, ήρθε η ώρα να τα γνωρίσετε λίγο καλύτερα, έτσι ώστε να τα χρησιμοποιείτε σωστά στην καθημερινότητά σας.
Ποια έλαια πρέπει να αποφεύγετε;
Το χειρότερο τύπο ελαίου τον συναντάμε συνήθως ως συστατικό σε συσκευασμένες, επεξεργασμένες τροφές, όπως κάποιες μαργαρίνες, γλυκά, κράκερ, πατατάκια κ.λπ. και μπορεί να τον βρούμε με διάφορες ονομασίες, ως μερικώς υδρογονωμένα έλαια ή τρανς λιπαρά οξέα. Τα έλαια αυτά είναι, ουσιαστικά, φυτικά έλαια που υπόκεινται σε χημικές διεργασίες, έτσι ώστε να έχουν μικρότερη πιθανότητα να αλλοιωθούν και οι κατασκευαστές συνήθως τα προσθέτουν στα προϊόντα τους, προκειμένου να τα βοηθήσουν να παραμείνουν φρέσκα για περισσότερο χρονικό διάστημα.
Ακόμη, όμως, και σε μικρές ποσότητες, αν καταναλώνονται συχνά, τα μερικώς υδρογονωμένα έλαια μπορούν να επηρεάσουν την υγεία της καρδιάς, καθώς μειώνουν τα επίπεδα της καλής (HDL) χοληστερίνης και αυξάνουν την κακή (LDL), αυξάνοντας ακόμη και τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Για να εξασφαλίσετε ότι η υγεία σας -και δη η καρδιά σας- δεν θα επηρεαστεί από την κατανάλωση τροφών που περιέχουν τρανς λιπαρά, πρέπει αυτά να μην ξεπερνούν το 1% της συνολικής ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων, δηλαδή λιγότερο από δύο γραμμάρια για όσους καταναλώνουν λιγότερες από 2000 θερμίδες την ημέρα.
Βούτυρο ή ελαιόλαδο;
Η απάντηση εδώ είναι προφανής: ελαιόλαδο. Ο λόγος είναι ότι το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά, τα οποία είναι ωφέλιμα για την καρδιά, καθώς ρίχνουν την LDL και αυξάνουν την HDL χοληστερόλη, ενώ στο βούτυρο, απ’ την άλλη, υπερισχύουν τα κορεσμένα λίπη που έχουν αντίθετη δράση (αυξάνουν την κακή χοληστερόλη και μειώνουν την καλή αντίστοιχα).
Παρ’ όλ’ αυτά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως όταν πρόκειται να ψήσουμε π.χ. ένα κέικ, κουλούρια κ.λπ., το βούτυρο δίνει ένα ξεχωριστό άρωμα, μια πιο δυνατή γεύση και κάνει το αποτέλεσμα να «δένει» καλύτερα, οπότε γι’ αυτές τις λιγοστές περιπτώσεις, μπορείτε να κάνετε μια εξαίρεση. Λόγω, μάλιστα, του ότι το βούτυρο είναι πιο σταθερό σε θερμοκρασίες δωματίου, μπορείτε να καθορίσετε πιο εύκολα την ποσότητα που θα χρησιμοποιήσετε, κάτι που δεν είναι τόσο απλό με το ελαιόλαδο.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του κλασσικού ελαιόλαδου, του παρθένου ελαιόλαδου και του έξτρα-παρθένου;
Με απλά λόγια, το ελαιόλαδο παράγεται από λιωμένες ελιές, οι οποίες δίνουν έναν πολτό που έπειτα συμπιέζεται. Αν το λάδι που προκύψει από αυτή τη διαδικασία έχει χαμηλή οξύτητα και καλή γεύση και μυρωδιά, χαρακτηρίζεται έξτρα παρθένο ή παρθένο ελαιόλαδο (το παρθένο έχει ελαφρώς χαμηλότερη ποιότητα από το έξτρα παρθένο). Τα δύο αυτά είδη είναι κατάλληλα για τη σαλάτα, τα λαχανικά, την παρασκευή ντρέσινγκ κ.λπ., καθώς έχουν εκλεπτυσμένη γεύση και άρωμα, τα οποία χάνονται αν το λάδι ζεσταθεί. Όσο, μάλιστα, πιο σκούρο είναι το χρώμα, τόσο πιο έντονη είναι η γεύση ελιάς.
Αν το λάδι που προκύψει μετά την παραπάνω διαδικασία έχει υψηλή οξύτητα ή δεν είναι καλής ποιότητας, τότε επεξεργάζεται ή αναμιγνύεται με παρθένο ή έξτρα παρθένο. Το λάδι που παίρνουμε τότε ενδείκνυται για τη μαγειρική, αν και πολλοί σεφ και πάλι προτιμούν το παρθένο ή έξτρα παρθένο, που χαρακτηρίζονται από υψηλότερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά.
Αφού το λάδι θεωρείται τόσο παχυντικό, πώς γίνεται ταυτόχρονα να είναι και υγιεινό;
Τα λάδια μπορεί να θεωρούνται παχυντικά από την άποψη ότι περιέχουν αρκετές θερμίδες σε σχέση με άλλες τροφές (120 θερμίδες ανά κουταλιά της σούπας) και μπορούν εύκολα να αυξήσουν το βάρος μας αν τα καταναλώνουμε χωρίς σύνεση – ακόμη και το βούτυρο έχει λιγότερες θερμίδες, λόγω της περιεκτικότητάς του σε νερό.
Από τη στιγμή, όμως, που τα λιπαρά του λαδιού είναι ωφέλιμα, είναι προτιμότερο να λάβετε 120 θερμίδες από κυρίως ωφέλιμα λιπαρά, παρά 100 από κορεσμένα. Αν έχετε σκοπό να σταματήσετε την κατανάλωση όλων των λιπαρών, οι ειδικοί συμβουλεύουν να μην το κάνετε, καθώς χρειαζόμαστε τα ωφέλιμα λιπαρά – χωρίς αυτά το σώμα μας δεν μπορεί να απορροφήσει τις λιποδιαλυτές βιταμίνες όπως την Α, τη D, την Ε και την Κ. Συν τοις άλλοις, θα χάσετε τα λιπαρά οξέα που είναι απαραίτητα για την υγεία της επιδερμίδας, των μαλλιών, της καρδιάς και του εγκεφάλου μας.
Πώς πρέπει να αποθηκεύσετε το λάδι;
Το φως, η ζέστη και το οξυγόνο ενδέχεται να αλλοιώσουν το λάδι και να προκαλέσουν δυσοσμία γρηγορότερα από το φυσιολογικό, προωθώντας ταυτόχρονα τη δημιουργία ελευθέρων ριζών, οι οποίες δημιουργούν βλάβες στα κύτταρα και ευθύνονται για τη δημιουργία σοβαρών ασθενειών, ακόμη και καρκίνου. Όσο περισσότερα πολυακόρεστα λιπαρά, μάλιστα, περιέχει ένα λάδι, τόσο πιο πιθανό είναι «χαλάσει».
Τα έλαια που είναι πλούσια σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (όπως αυτά που προέρχονται από καρύδια ή λιναρόσπορο) φυλάσσονται καλύτερα στο ψυγείο, σε δοχεία πολύ καλά κλεισμένα. Τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα από την άλλη, τα οποία βρίσκουμε και στο ελαιόλαδο, είναι πιο ανθεκτικά, αλλά πρέπει και πάλι να προστατεύετε τα έλαια που τα περιέχουν, κλείνοντας το καπάκι σφιχτά και αποθηκεύοντάς τα σε σκοτεινό μέρος, μακριά από το φούρνο ή άλλη πηγή ζέστης. Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα, όπως το βούτυρο, μπορούν να αντέξουν σε περισσότερη ζέστη, φως και οξυγόνο, θα πρέπει όμως και πάλι να αποθηκεύετε ορισμένα προϊόντα στο ψυγείο, όπως π.χ. το βούτυρο που περιέχει στερεά γάλακτος. Μην ξεχνάτε ότι αν αποθηκεύετε το λάδι σας σωστά, θα το διατηρήσετε παραπάνω από χρόνο.
Όταν πρόκειται να αγοράσετε λάδι, επιλέξτε τα μπουκάλια που βρίσκονται πίσω στο ράφι, καθώς σε εκείνο το σημείο είναι περισσότερο προφυλαγμένα από το έντονο φως που μπορεί να τα βλάψει. Ελέγξτε το δοχείο για ημερομηνία λήξης και όποτε ανοίγετε ένα μπουκάλι μυρίστε το, για να βεβαιωθείτε ότι το περιεχόμενό του δεν είναι δύσοσμο.

Πηγή: http://www.clickatlife.gr/

Εντάξει είναι ταλαιπωρία. Αλλά μια πίτσα φτιαγμένη με τα χεράκια σου (από τη ζύμη μέχρι τη γέμιση) Και φτηνά θα σου 'ρθει, και καλά θα φας και θα πουλήσεις μούρη...

Είμαι σίγουρος ότι προτιμάς το ιταλικό από το ελληνικό φαγητό! Αν όχι, σίγουρα λατρεύεις την pizza. Πόσες φορές την έχεις απολαύσει μαζί με φίλους βλέποντας μπάλα; Σήμερα δεν έχουμε φαγητό, ας παραγγείλουμε μια pizza! Πόσες φορές έχεις πει αυτή τη φράση επίσης; Εγώ πάντως αρκετές! Σκέφτηκες όμως ποτέ να ετοιμάσεις μόνος σου μία; Πίστεψε με ειδικά αν φτιάξεις και το ζυμάρι με τα χεράκια σου θα εντυπωσιάσεις τους πάντες… από την κοπέλα σου μέχρι τον κολλητό σου!

Για να το κάνεις αυτό δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από το να γνωρίζεις μερικά μυστικά και να σου πω την αλήθεια δεν χρειάζεται ούτε να πετάς το ζυμάρι στον αέρα για να βγει καλή...Και αν θέλεις να τους τρελάνεις πες τους και μερικά ιστορικά στοιχεία για την pizza που θα σε κάνουν να δείχνεις expert! To MEN24 σου δίνει ότι χρειάζεσαι! Α, και μην ξεχάσεις να συνοδέυσεις την pizza σου με κρασί! Υπάρχει λόγος!

Μάθε λίγη ιστορία, ντε!

Το πρώτο είδος πίτσα προέρχεται από τους Αρχαίους Έλληνες. Ήταν ο επονομαζόμενος «πλακούς» δηλαδή μία βάση από ψωμί πάνω στην οποία τοποθετούσαν διάφορα βότανα, κρεμμύδι και σκόρδο. Η πρώτη αναφορά όμως για ένα φαγητό ονομαζόμενο pizza γίνεται στη Νάπολη του 16ου αιώνα και αφορούσε ένα είδος γαλέτας. Στην αρχή η πίτσα συνοδευόταν αποκλειστικά με ένα είδος άσπρης σάλτσας, η οποία όμως αργότερα αντικαταστάθηκε με άλλα υλικά όπως λάδι, τυρί, ντομάτα και ψάρι. Αρχικά συνιστά φαγητό των φτωχών, το οποίο παρασκευάζεται από τους "πιτσαγιόλους". Όμως, τον επόμενο αιώνα (17ος) αποκτά δημοτικότητα και στις τάξεις των πλουσίων & ευγενών της Νάπολης. Η πρώτη «επώνυμη» πίτσα δημιουργήθηκε πριν 120 χρόνια από τον φημισμένο Ναπολιτάνο σεφ Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της Ιταλίδας Βασίλισσας: ήταν γαρνιρισμένη με ντομάτα, μοτσαρέλα και βασιλικό (έτσι ώστε να απεικονίζει την ιταλική σημαία). Το όνομα αυτής: Μαργαρίτα.

Τα μυστικά για μια τέλεια πίτσα

-Το καλύτερο μέρος για να ζυμωθούν τα υλικά της πίτσα είναι πάνω σε επιφάνεια από μάρμαρο. Αν δεν υπάρχει το ζύμωμα μπορεί να γίνει και πάνω σε ξύλινη επιφάνεια.

-Το αλεύρι για την πίτσα πρέπει να είναι σκληρό.

-Το νερό που θα ζυμωθεί η πίτσα πρέπει να είναι μόλις χλιαρό.

-Το πάχος της ζύμης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Άλλοι προτιμούν την πίτσα πολύ λεπτή κι άλλοι αντίθετα αρκετά χοντρή. Πάντως το κλασικό πάχος είναι περίπου μισό εκατοστό. Για να πετύχεις το επιθυμητό πάχος απλώνεις την ανοιγμένη ζύμη με τις άκρες των δακτύλων σου. Αν θέλεις αφράτη ζύμη σε 1/2 κιλό αλεύρι σκληρό θα βάλεις 1 φακελάκι μαγιά. Αν θέλεις λεπτή ζύμη στο 1/2 κιλό αλεύρι θα βάλεις το μισό φακελάκι μαγιά.

-Το τυρί για το γαρνίρισμα πρέπει να κόβεται σε φέτες λεπτές αλλά όχι διαφανής.

-Πριν προσθέσεις τα οτιδήποτε πάνω από τη σάλτσα βάλε λίγο τριμμένο τυρί για να σταθεροποιήσεις τα υλικά σου.

-Αν προσθέσεις φρέσκα φύλλα βασιλικού στη πίτσα πρέπει να τα βουτήξεις προηγουμένως στο λάδι για να μην ξεραθούν την ώρα που ψήνονται.

-Το πιπέρι είναι καλύτερα να το προσθέσεις στην πίτσα μετά το ψήσιμο. Θα διατηρήσει έτσι το πικάντικο άρωμά του.

-Ανακατεύεις σε ένα μπωλ ελαιόλαδο με αλεύρι, απλώνεις το μείγμα αυτό στο ταψί και στρώνεις τη πίτσα. Αυτό θα κάνει την ζύμη τραγανή στο κάτω μέρος.

-Και μια συνταγή για να χρησιμοποιήσεις τα παραπάνω:

Η πίτσα του φτωχού (ότι πιο επίκαιρο)



Υλικά για 3-4 πίτσες

Ζύμη:

1 κιλό αλεύρι σκληρό (μπορείς να βάλεις τη μισή ποσότητα δηλαδή 500 γρ. σιμιγδάλι ψιλό και 500γρ αλέυρι αν θες να είναι πιο ελαστική)

30γρ. μαγιά φρέσκια ή 1 και 1/2 φακελάκι ξηρή

1 κοφτή κουτ. σούπας ζάχαρη

1 πρέζα αλάτι

1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο

550ml νερό

Για την επικάλυψη:

2 ντομάτες ώριμες, ξεφλουδισμένες

4 κουτ. σούπας ελαιόλαδο

200γρ. μοτσαρέλα κομμένη σε κύβους και καλά σουρωμένη

2 κουτ. σούπας βασιλικό φρέσκο, ψιλοκομμένο

χοντρό αλάτι

ρίγανη

πιπέρι

Για το γαρνίρισμα (προαιρετικά):

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο

2-3 κουτ. σούπας μαιντανό ψιλοκομμένο

1 πιπερίτσα καυτερή

Εκτέλεση

- Διαλύεις τη μαγιά σε λίγο χλιαρό νερό μαζί με τη ζάχαρη και το αλάτι. Κοσκινίζεις το αλεύρι σε μεγάλο μπολ. Ρίχνεις μέσα τη διαλυμένη μαγιά και ανακατεύεις με το χέρι σου. Προσθέτεις το νερό σιγά σιγά ζυμώνοντας μέχρι να σχηματιστεί μια μπάλα ζύμης.

- Τη περιχύνεις με το ελαιόλαδο και ζυμώνεις για 1-2 λεπτά ακόμη. Σκεπάζεις τη ζύμη με δυο τρεις πετσέτες και την αφήνεις στο πιο ζεστό μέρος της κουζίνας να φουσκώσει τουλάχιστον για 1 ώρα.

- Τη βγάζεις, την ξαναζυμώνεις και τη χωρίζεις σε 4 μπάλες. Αφήνεις να ξεκουραστεί για 10 λεπτά, αλευρώνεις μια λεία επιφάνεια και ανοίγεις τη ζύμη σε δίκσο διαμέτρου περίπου 30εκ.

- Τοποθετείς τη ζύμη μέσα σε μεγάλο ταψί, την περιχύνεις με το ελαιόλαδο, ρίχνεις τη ρίγανη και λίγο χοντρό αλάτι. Λιώνεις με το χέρι τις ώριμες ντομάτες σκορπίζοντας τους χυμούς τους πάνω από τη πίτσα. Τέλος, βάζεις τους κύβους της μοτσαρέλας και πασπαλίζεις με το φρέσκο βασιλικό.

- Ψήνεις σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς C μέχρι να ψηθεί η ζύμη και να λιώσει το τυρί.

- Μόλις τη βγάλεις από το φούρνο ρίξε λίγο πιπέρι και αν σου αρέσουν οι έντονες γεύσεις, σκόρπισε από πάνω μια τριμμένη καυτερή πιπεριά, μαιντανό και το ψιλοκομμένο σκόρδο. Αν θέλεις μπορείς να βάλεις και μερικές φέτες προσούτο για γέυση( μετά όμως δεν μπορείς να την ονομάσεις πίτσα του φτωχού ούτε να το παίξεις φτωχός).

Η πίτσα του φτωχού θέλει καλοπέραση

Συνόδευσε την πίτσα με ένα ροζέ κρασί! Γιατί όμως ταιριάζει η πίτσα με το κρασί; Απλά, γιατί η οξύτητα του κρασιού είναι το "αντίδοτο" στην λιπαρότητα της πίτσας.Και γιατί ροζέ; Γιατί το κρασί που ταιριάζει σχεδόν με κάθε πίτσα είναι το ροζέ. Από εκεί και πέρα, σε κάθε πίτσα έχουμε κάποιο συστατικό που αποτελεί τον γευστικό καταλύτη.Και για να ξέρεις: Η γνήσια ιταλική πίτσα ταιριάζει με ένα ιταλικό Chianti, και η πίτσα με βάση το κρέας, συνδυάζεται καλύτερα με ένα Pinot Noir. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με την ιδιάζουσα γεύση, οι επιλογές είναι άπειρες και οι δοκιμές εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.


Πηγή: http://www.men24.gr/

Ήρθε η ώρα να αγοράσεις και να μαγειρέψεις ένα κομμάτι κρέας. Είσαι έτοιμος; Σίγουρα;

Πολλοί άντρες υποστηρίζουν πως η μαγειρική δεν είναι ανδρική υπόθεση. Εγώ σαν μάγειρας δεν συμφωνώ με αυτό αλλά για να μην διαφωνήσω κιόλας θα πω πως τουλάχιστον η διαλογή και το σωστό ψήσιμο ενός κρέατος είναι καθαρά ανδρική υπόθεση!

Σίγουρα όλοι μας έχουμε βρεθεί πάνω από μια ψησταριά μια Κυριακή και έχουμε ψήσει κρέας για τους φίλους μας και με τους φίλους μας! Σίγουρα όλοι έχουμε κάνει bbq κάποια στιγμή, δυστυχώς όμως λίγοι ξέρουμε να διαλέγουμε και να ψήνουμε σωστά ένα κρέας! Ήρθε λοιπόν η ώρα να αγοράσεις και να μαγειρέψεις ένα κομμάτι κρέας. Ιδού τι πρέπει να προσέξεις λοιπόν.

Το σωστό κομμάτι
Ανάλογα το κρέας διαλέγεις και κομμάτι συνήθως! Πιο δύσκολο είναι να βρείς το κατάλληλο κομμάτι στο μοσχάρι παρά στο χοιρινό και το κοτόπουλο! Αν θέλεις να ψήσεις χοιρινό στη σχάρα για παράδειγμα το πιο κατάλληλο κομμάτι είναι ο λαιμός και το φιλέτο, στο κοτόπουλο περισσότερο το φιλέτο και οι φτερούγες. Όταν πρόκειται για το μοσχάρι/ βόειο, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να ξέρει κάποιος είναι πως τα καλά κομμάτια του μοσχαριού, συνήθως προέρχονται από τις πλάτες και το πίσω μέρος του ζώου, όπως το κιλότο, σπαλομπριζόλα και κόντρα.

Συνήθως είναι πολύ πιο τρυφερά σε σχέση με τα κομμάτια που προέρχονται από το μπροστινό μέρος του ζώου, όπως η σπάλα, το μπούτι και η λάπα. Είναι σημαντικό ακόμα να ξέρεις ότι αν τα καλά κομμάτια συντελούν μονό ένα μικρό κομμάτι του ζώου θα κοστίζουν και περισσότερα χρήματα! Καλό είναι επίσης να ρωτάς τον κρεοπώλη σου για το κατάλληλο κομμάτι ανάλογα το μαγείρεμα που θα κάνεις.







Με το κόκαλο ή χωρίς αυτό;
Αυτό είναι καθαρά δική σου επιλογή όμως πρέπει να γνωρίζεις τα εξής: τα κόκαλα είναι πολύ καλοί αγωγοί της θερμότητας επισπεύδοντας έτσι το χρόνο μαγειρέματος. Πολλοί μάγειρες είναι που υποστηρίζουν ότι το κρέας με κόκαλο έχει καλύτερη και πιο έντονη γεύση απ' ότι ένα κομμάτι κρέας φιλέτο.

Το κρέας με κόκαλο μπορεί επίσης να αποτελέσει μία πολύ καλή αγορά. Αυτό γιατί απαιτεί λιγότερη προετοιμασία από τον κρεοπώλη, οπότε συνήθως κοστίζει λιγότερο.

Επίσης, αν έχεις διάθεση, μπορείς να βράσεις τα κόκαλα με λίγα λαχανικά και μπαχαρικά και να έχεις έτσι έναν πολύ ωραίο ζωμό.

Από την άλλη μεριά, το να καθαρίζεις το κρέας από το κόκαλο μπορεί να είναι μπελάς.



Το χρώμα του κρέατος
Πολλοί άνθρωποι εκτιμούν ότι το χρώμα είναι η σημαντικότερη ένδειξη σχετικά με τη ποιότητα ενός κομματιού κρέας, συνήθως όμως είναι και ο πλέον ακαθόριστος παράγοντας όταν αγοράζουν / διαλέγουν κρέας. Όταν πρόκειται για μοσχάρι, ψάξε για ένα κομμάτι που είναι σκούρο κόκκινο ή κόκκινο του κερασιού. Να αποφύγεις το μοσχάρι το οποίο είναι καφετί χρώμα αφού αυτό σημαίνει ότι έχει εκτεθεί κάπου κι έχει σιτέψει παραπάνω από όσο χρειάζεται. Να επιδιώκεις το κοτόπουλο και τα χοιρινά να είναι ρόζ και ν' αποφεύγεις πάντα κρέας που είναι γκρίζο.

Είναι σημαντικό λοιπόν να έχεις πολύ καλή σχέση με τον κρεοπώλη σου και να του ζητάς αυτό που ακριβώς θέλεις!


Πηγή: http://www.men24.gr/